Gisteren werden de Catalaanse vicepresident Oriol Junqueras en zeven ministers in verzekerde bewaring gesteld toen zij zich vrijwillig bij het gerechtshof meldden om te worden verhoord. Deze gevangenneming is disproportioneel en onnodig. In een interview met een van de advocaten wordt uitgelegd wat hij van deze de zaak vind.
– De beschuldigingen in de aanklacht zijn feitelijk onjuist. Er is geen sprake van oproep tot openbaar geweld en misbruik van overheidsfinanciën.
– De rechtszaak is niet van juridische, maar van politieke aard. De aanklacht is politiek gemotiveerd.
– De oproep om te worden verhoord kwam binnen 24 uur nadat de aanklacht bekend was gemaakt. De tijd tussen de bekendmaking van de aanklacht en de oproep was korter dan de wettelijk gestelde termijn. Bovendien werd de oproep of ‘s-avonds laat of op de feestdag (allerheiligen), de dag voordat de ministers en vicepresident moesten voorkomen, afgeleverd. De advocaten hadden daardoor niet de tijd om hun verdediging op een redelijke manier voor te bereiden.
– Het motief om de ministers in verzekerde bewaring te stellen is om vluchten te voorkomen. Volgens de advocaat is een aangeklaagde die zich meld bij de eerste oproep om te worden verhoord, niet vluchtgevaarlijk. Bovendien is het woonadres van de verdachten bekend. Ook president Puigdemont en de vier ministers die in België verblijven zijn niet vluchtgevaarlijk, want zij zijn bereikbaar en bereid om te verklaren via een videoconferentie of voor een Belgische rechtbank.
– Iedere aanvraag van de advocaten om hun cliënten, de vicepresident en ministers, niet in bewaring te stellen, werd door de rechter geweigerd. Alle aanvragen van de openbaar aanklager werden gehonoreerd. Het lijkt er daarom op, volgens de advocaat, dat alles van tevoren reeds was geregisseerd.
De politici die gisteren gevangen genomen zijn, waren op vrije en democratische manier op 27 September 2015 door de Catalaanse bevolking gekozen. Zij hadden een daardoor een ruime meerderheid in het Parlement. De opkomst voor die verkiezingen had een recordhoogte van 78%. De onafhankelijkheidsbeweging heeft daardoor een volkomen legitieme meerderheid in het Parlelement. De gekozen politici hadden als hoofddoel in hun verkiezingsprogramma het realiseren van een onafhankelijk staat Catalonië door middel van een referendum. De politici werden niet gevangen gezet omdat ze gestolen hadden, zoals honderden, zoniet duizenden, politici van de PP partij die na jaren van procederen nog steeds vrij rondlopen. Zij worden niet gevangen gezet omdat zij geweld hebben gebruikt, zoals de extreem rechtse falangisten die ongestraft mensen op straat in elkaar slaan die een Estelada dragen, de Catalaanse studio’s van de radio aanvallen en proberen binnen te dringen door de ruiten kapot te slaan, of een Catalaanse school binnenvallen, de leraren slaan en paniek onder de leerlingen veroorzaken. Of zoals de spaanse politie en guardia civil die op 1 Oktober de mensen mishandelden die wilden stemmen voor het referendum en die daarvoor nota bene ook nog werden gedecoreerd. Nee, zij zijn gevangen gezet omdat zij zich hebben gehouden aan het politieke mandaad waarvoor zij democratisch gekozen werden. Zij worden aangeklaagd met valse motieven en berecht, zonder enige juridische garantie, door een totaal partijdige rechtbank. Een rechtbank waar de nodige scheiding tussen de wetgevende, politieke, macht ontbreekt, zoals vereist is in een democratie.
Ondertussen heeft de regering van Rajoy en zijn PP partij, illegaal!, de Catalaanse president en zijn regering weggestuurd. Zij hebben, illegaal!, het Parlement ontbonden en nieuwe verkiezingen opgelegd. Zij bezetten, illegaal!, de Catalaanse overheidsinstellingen. Zij sturen alle leiders daarvan weg en zetten hun mensen op die plaatsen. Dit allemaal op illegale manier, tegen hun eigen spaanse grondwet en het Catalaanse Statuut in.
Ondanks dit alles, gaan de Catalanen de uitdaging aan om met de opgedrongen verkiezingen van 21 December mee te doen. Ondanks alle handicappen die worden opgelegd aan de onafhankelijkheidspartijen, inclusief het gevangen nemen van de burgerlijke leiders en politici. Want ze hebben gewoon weinig verdere keus. Gebruik van geweld is bij de Catalanen niet aan de orde. Het ligt niet in hun aard. De enige manier van winnen is via de stembus. Dat is wat de meest antieke democratie van Europa voor ogen heeft: winnen op een democratische, vreedzame manier.
Gisterochtend bevestigde de vertegenwoordiger van de spaanse regering in Catalonië, de PP-er Enrique Millo, in een TV interview wat de vicepresident van de spaanse Senaat, van dezelfde PP partij, al eerder had gesuggereerd: in geval dat de onafhankelijkheidspartijen de verkiezingen van 21 December winnen die door president Rajoy zijn opgelegd, dan zal Catalonië gewoon weer worden geïntervenieerd onder grondwetsartikel 155. Het komt er dus op neer dat de regeringsleiders en andere politici die voor de onafhankelijkheid van Catalonië zijn, gerechtelijk worden vervolgd, hun communicatiemiddelen en media worden gecensureerd en net zo lang worden onderdrukt totdat de unionistische partijen de verkiezingen in Catalonië zullen winnen. ‘Het kan niet zo zijn dat een illegaal verkiezingsprogramma wordt gerealiseerd’, aldus Millo. Dit is dus de spaanse visie over democratie.
Zoals reeds gezegd, de onafhankelijkheidspartijen nemen de uitdaging van de verkiezingen aan om te laten zien dat er een overgrote meerderheid is voor de onafhankelijke Republiek Catalonië. Gezien de vele obstructies die de spaanse overheden opwerpen, kunnen dit in ieder geval geen vrije democratische verkiezingen worden genoemd.