Gisteren trokken bijna 50.000 Catalanen naar Brussel om te demonstreren tegen Spanje, die nog steeds vier politieke gevangenen heeft: de Catalaanse vicepresident, de minister van BZ en hoofd van de Catalaanse politie en de twee leiders van de burgerorganisaties ANC en Omnium die voor een onafhankelijk Catalonië strijden. De Catalanen protesteerden tegen de EU die hun in de steek laat. Hun fundamentele rechten worden door Spanje, met ondersteuning van de EU, geschonden, waaronder het recht op vrije meningsuiting, het recht op vrije vergadering, het briefgeheim, het politiek recht om zich te mogen organiseren, en nog veel meer.
Een complete volksverhuizing van vijftigduizend mensen trokken in bussen, met vliegtuigen, hogesnelheidstreinen of eigen vervoer naar de Europese hoofdstad. 
Dit offer hebben zij er voor over, boven een korte vakantie, om ‘hun’ president en de vier ministers in ballingschap te steunen en om Europa wakker te schudden in de manifestatie met als lemma: “Europe wake up. Democracy for Catalonia”. De historische mars kreeg veel internationale aandacht. In Catalonië mocht TV3 er slechts één minuut per uur zendtijd aan schenken. De kiescommissie, ingesteld door de Spaanse regering van Rajoy, vind het partijdig om gedurende de verkiezingscampagne onevenredig veel tijd aan de onafhankelijkheidsbeweging te schenken.
De reactie van de EU liet niet lang op zich wachten. Vicepresident van de Europese Commissie (EC), Timmermans, zei dat Puigdemont tegen de Spaanse grondwet in gaat met zijn eenzijdig gehouden referendum op 1 Oktober en daarom illegaal bezig is met zijn streven naar onafhankelijkheid. ‘Als hem de grondwet niet zint, dan moet hij er aan werken om deze te veranderen’, zegt Timmermans.
Hij vergeet hierbij dat het om een grondewet gaat waar de militairen van Franco het voor het zeggen haddden. Deze eisten dat de Spaanse eenheid gegarandeerd moest worden en dat het leger daar garant voor zou staan. Een grondwet geboren uit een dictatuur.
De EC negeert dat de Catalanen 40 jaar lang hebben geprobeerd om deze grondwet te veranderen om een volwaardige democratie te krijgen en voor meer zelfbestuur. Slechts eenmaal in veertig jaar is deze grondwet aangepast , en nog wel op aandringen van de EU. De laatste poging van de Catalanen om meer zelfbestur en meer democratie te krijgen, was in 2006 met een nieuw Statuut. Wie toen de grondwet brak, dat was oppositieleider Rajoy. Hij manipuleerde eerst het Constitutioneel Hof naar zijn hand, waarna dit Hof een uitspraak tegen dit Statuut deed. Sindsdien worden, volgens de interpretatie van dit sterk gepolitiseerde Hof, de Catalanen niet als volk of natie door de Spaanse grondwet erkent. Het is Spanje zelf die met deze uitspraak de Catalanen buiten hun samenleving plaatsten. De discriminatie met betrekking tot taal, cultuur, onderwijs, financiën en zelfbestuur zijn een direct gevolg van deze uitspraak. Daarna heeft de Spaanse regering, onder leiding van inmiddels president Rajoy, alle afspraken die nog in het Statuut overeind bleven staan, met name op het gebied van financiën en zelfbestuur, aan zijn laars gelapt. Verplichte investeringen in infrastrucuur, betalingen en naheffingen werden jaren lang en structureel niet nagekomen door de Spaanse overheid. Overheidstaken werden eenzijdig afgenomen. Uitspraken van het Constitutioneel Hof die daaruit volgden in het voordeel van de Catalaanse regering, negeerde Rajoy stelselmatig zonder dat dit verder enige consequenties had.
De EC, onder leiding van Juncker en Timmermans, ‘vergeten’ (tussen aanhalingstekens, want ze weten het perfect) even dat de Catalaanse bevolking een etnische minderheid van 16% in Spanje vormt en daardoor nooit en te nimmer een meerderheid van 75% in het Congres kunnen krijgen om de grondwet te veranderen. Dit is de ervaring van de Catalanen na veertig jaar ‘democratie’ waar een minderheid wordt genegeerd in plaats van gerespecteerd, zoals het in een democratie behoort.
En vervolgens negeert deze Commissie dat de Catalanen onder leiding van president Puigdemont, en zijn voorganger Artur Mas, altijd geheel binnen de legaliteit, inclusief de Spaanse, hebben gehandeld. Voor het referendum van afgelopen 1 Oktober maakte Puigdemont gebruik van het Internationaal Recht op zelfbeschikking van personen en van volkeren. Dit recht geld ook voor minderheden die binnen een bestaande staat verkeren en stelselmatig worden gediscrimineerd en waarvan hun de fundamentele mensen-en burgerrechten worden ontnomen. Spanje heeft door haar VN lidmaatschap deze principes ondertekent en dus maken deze verdragen deel uit van de Spaanse grondwet.
Niet Puigdemont, maar president Rajoy zelf is degene die illegaal en buiten de wet staat. Hij gebruikte politiegeweld tegen burgers die alleen maar wilde stemmen. Hij ontsloeg de Catalaanse regering onder het mom van grondwetsartikel 155 en plaatste zijn mensen op de posten van de Catalaanse administratie die toebehoren aan de democratisch gekozen politici. Dit alles volkomen tegen de Spaanse grondwet en het Statuut in. Het is president Rajoy en zijn regiem die mensen in de gevangenis zet vanwege hun politiek ideaal. Het is het toppunt van cynisme van de heren Juncker en Timmermans om Puigdemont als crimineel te bestempelen.
Het is de taak van de Europese Commissie dat de rechten van iedere Europese burger beschermd worden, zoals vastgelegd in de EU verdragen, beginnend bij het verdrag van Maastricht. Dat heeft zij niet gedaan. Europa heeft politieke gevangenen; mensen met een naam als Jordi, Oriol of Joaquim, zijn van hun vrijheid beroofd om hun politieke ideeën. Hun families zijn beroofd van hun vader, echtgenoot, broer of zoon, anderen van hun vriend of collega. President Puigdemont en zijn vier ministers kunnen in alle vrijheid in geheel Europa vertoeven. Behalve in Spanje, want dan worden zij gearresteerd en veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf. Dit onmetelijk grote contrast toont aan dat de rechten van de Europese burger niet gegarandeerd zijn. De heren Juncker en Timmermans zijn de hoofdverantwoordelijken voor het kapot maken van de Europese Unie door de criminele onderdrukker Rajoy onvoorwaardelijk te blijven steunen. En daar protesteerden de Catalanen gisteren tegen. En een politicus die daar doof voor is, is allesbehalve democratisch.