Toen Winston Chuchill in 1940 president van Groot Brittanie werd, vroeg hij aan al zijn ministers, behalve die van defensie, om te bezuinigen op hun ministeries om de nodige kosten te kunnen opbrengen voor het voeren van de oorlog tegen Nazi Duitsland. De ministers van onderwijs, gezondheidszorg, cultuur, werkgelegenheid en anderen deden hun voorstel voor bezuinigingen. Tot grote verbazing van de ministers accepteerde Churchill echter niet het voorstel van de bezuinigingen op het ministerie van Cultuur. ‘Cultuur is een luxe, waar in eerste instantie bezuinigd kan worden’, zo dacht men toen en zo denken vele politici vandaag de dag. Churchill was echter een geheel andere mening toegedaan: “Als we op cultuur bezuinigen, dan verliezen we onze identiteit die ons onderscheid van anderen. Als we het onbelangrijk vinden om ons in ons zijn en in ons denken te willen onderscheiden van andere culturen en volkeren, waarom in vredesnaam voeren we dan een oorlog tegen Nazi Duitsland?”. En zo gebeurde het dat op het Britse ministerie van Cultuur niet werd bezuinigd gedurende de tweede wereldoorlog. Churchill rechtvaardigde de oorlog tegen Nazi Duitsland voor het behoud van de Britse waarden en cultuur.
In Catalonië kent men de culturele burgerorganisatie Omnium Cultural. Zij is opgericht in 1961, te midden in het tijdperk van Franco’s dictatoriaal bewind, om de Catalaanse taal en cultuur te bevorderen. Het Franco regiem verbood de organisatie, maar zij bleef clandestien doorwerken. Na het Franco regiem werd de organisatie gelegaliseerd en erkend door de Catalaanse overheid. Nu organiseert zij culturele evenementen op allerlei gebied, waaronder de jaarlijkse wedstrijd voor het schrijven van gedichten op de scholen. Toen het Catalaanse onafhankelijkheidsproces rond 2010 begon, sloot Omnium Cultural zich hierbij aan. Het begin van de wil tot Catalaanse onafhankelijkheid van Spanje was een reactie op de uitspraak van het Statuut door het Spaans Constitutioneel Hof. Hierin zegt het Hof dat Catalonië geen natie is en dat daarom de taal niet als hoofdvoertaal kan worden gebruikt in het onderwijs en bij de overheid.
Momenteel zit de leider van Omnium Cultural, Jordi Cuixart, voorwaardelijk in de gevangenis. Hij wordt verdacht van oproer en opruiing. Dit is equivalent aan een terroristische aanslag en er staat 30 jaar gevangenisstraf op, meer dan waar een moord voor staat. Samen met de leider van Assemblea Nacional Catalana, Jordi Sanchez en de minister van binnenlandse zaken, Quim Forn (bekend vanwege de persconferenties na de terroristische aanvallen in Barcelona en Cambrills), vragen zij vandaag, voor de vierde maal, bij het Tribunaal Suprem om hun vrijlating. De beide Jordi’s worden in voorlopige hechtenis gehouden omdat zij, volgens het onderzoeksrapport van de Guardia Civil, oproer zouden hebben veroorzaakt op de manifestatie op 20 September voor het gebouw van EZ. Alle video’s tonen echter het tegendeel aan: na een dag dat 40.000 mensen protesteerden tegen de illegale huiszoeking bij EZ door de Guardia Civil, klommen de Jordi’s op een politiebusje (de Guardia Civil had, met grote waarschijnlijkheid om te provoceren, de ongesloten busjes met vuurwapens daarin pal voor de deur van EZ geparkeerd) en riepen zij op om de manifestatie te beëindigen en dat de manifestanten zich zouden verspreiden zodat de agenten van Guardia Civil het gebouw van EZ konden verlaten. Dat is het enige wat zij hebben gedaan. Voor de aanklacht van oproer moet sprake zijn van (aanzet tot) geweld. Er heeft absoluut geen enkele vorm van geweld of iets van dien aard plaats gevonden. Integendeel; vrijwilligers van het ANC bewaakten de gehele dag de ongesloten politiebusjes om te voorkomen dat de geweren die er zich in bevonden er uitgehaald zouden worden. Niet op de dag van deze manifestatie en ook niet op de jaarlijkse manifestaties van de de afgelopen zes jaar waar meer dan een miljoen manifestanten aan deelnamen. De burgerorganisaties ANC en Omnium, inclusief hun leiders, zijn door en door geciviliseerd en een toonbeeld van vreedzaamheid. De video’s gemaakt door verschillende TV kanalen en de 40.000 getuigen, waaronder schrijver dezes, kunnen dit onderschrijven. De hoop op hun vrijlating is echter nihil. De openbaar aanklager gebruikt het politierapport van de Guardia Civil, welke zonder omwegen door de rechter werd overgenomen. Ook de uitspraak van het Hooggerechtshof om de Catalaanse vicepresident Oriol Junqueras vrij te laten geeft een indicatie. In de uitspraak van vorige week over het gevangen houden van de vicepresident geven de drie rechters toe dat Junqueras geen geweld heeft gepleegd en geen oproep tot geweld heeft gedaan. Hij wordt echter vastgehouden omdat hij als politicus een beleid voorstaat (het oprichten van een onafhankelijke Catalaanse Republiek) die zou kunnen leiden tot geweld. Met dit geweld kan ook worden verstaan het geweld dat wordt uitgevoerd door de politieke tegenstander, de Spaanse staat. De vicepresident wordt namelijk verantwoordelijk gehouden voor het politiegeweld op de dag van het referendum op 1 Oktober 2017.
In een juridische rechtspraak kan iemand in voorlopige hechtenis worden gehouden of worden veroordeeld voor feiten die hijzelf heeft gepleegd of waar hij direct verantwoordelijk voor is. Het is bijzonder zorgwekkend dat er in Spanje mensen zijn die gevangen worden gehouden om iets dat zij niet hebben gedaan, het plegen van geweld, of daar direct verantwoordelijk voor zijn. Dit wordt notabene door de rechters van het Hooggerechtshof zelf bevestigd. Dat er mensen in een gevangenis zitten om de theoretische reden dat hun vreedzaam gedrag in de toekomst mogelijk zou kunnen leiden tot geweld van de politieke tegenpartij, is absoluut absurd en juridisch onverdedigbaar. Het betreft hier geen rechtszaak of justitie, maar vervolging en inquisitie. Om de politici angst in te boezemen, zodat zij niet vrij meer kunnen en durven te doen waar zij democratisch voor gekozen zijn. Dit is de realiteit van vandaag de dag in het Europa van de eenentwintigste eeuw.
Het heeft er alle schijn van dat de rechters, samen met de Spaanse politici, goed hebben begrepen dat de Catalaanse taal en cultuur het fundament is van de natie Catalonië. Zoals Churchill begreep dat zelfs in een oorlog niet op het ministerie van Cultuur bezuinigd kan worden, zullen de Spaanse rechters en politici alles proberen om de Catalaanse cultuur te vernietigen. Het gevangen houden van Jordi Cuixart, de leider van Omnium Cultural, is daar een onderdeel van. De aanvallen tegen de Catalaanse scholen en de Catalaanse publieke media is een ander onderdeel hier van. Maar daarover later meer.