Vertaling van de officiële aankondiging van het referendum over een onafhankelijk Catalonië, gehouden door de Catalaanse president Carles Puigdemont op 9 juni 2017.
Voorwoord.
Hoewel ondertussen algemeen bekend is dat Catalonië een referendum over haar onafhankelijkheid zal houden, is de tekst van de aankonding hier naar het nederlands vertaald omdat het een goed idee geeft van de politieke redenen en de context.
gb_vdg
Deze maand juni, de 27-ste, zal het precies zeven jaar geleden zijn dat het Constitutioneel hof een uitspraak deed tegen het Statuut van Catalonië. Om tot hiertoe te komen, hebben we een lange weg gegaan. Was er dialoog met de Regering van de Staat? Ja, van het Parlement tot aan het Congres en het Senaat, alles met overweldigende meerderheid. Er vond ook een referendum plaats, in overeenstemming. Resulteerde dit in een oplossing? Neen, in tegendeel: één enige grondwettige instelling (het Constitutioneel Hof, vert.), sterk gepolitiseerd, met leden waarvan hun termijn ruimschoots waren verlopen, en die sterke bindingen hadden met de politieke partij die nu aan de regering is, was genoeg om de dialoog, de overeenkomst en het akkoord te breken. Dit Tribunaal is vandaag de dag niet beter: vandaag de dag, dankzij een mechanisme van bijzondere en snelle interpretatie, dit tribunaal kan democratisch gekozen vertegenwoordigers uit hun functie zetten, per direct en zonder enige vorm van rechtspraak. Niet de uitzonderlijke en geargumenteerde stem van enkele leden van het Tribunaal, zelfs niet het harde oordeel van de Commissie van Venetië tegen deze snelle hervorimg, op urgente manier en door middel van eenzijdige interpretatie van een organieke wet, heeft de Spaanse Regering er toe gebracht om op haar idee terug komen.
Toen we werden gevraagd wat zouden de Catalanen willen, hebben we voorstellen gedaan. Allerlei vormen van voorstellen. Alle, zonder uitzondering, werden verworpen of serieus gekortwiekt. We komen, dus, aan een lange en teleurstellende verzameling ‘Nee’ van de kant van de Spaanse Regering en het algemeen Parlement van alle voorstellen die we aan de staat hebben voorgesteld om in overeenstemming en met dialoog een oplossing te vinden voor het politiek conflict dat er is tussen Catalonië en Spanje.
Het enige waar nooit over is gestemd in het Congres was het voorstel van de Spaanse regering voor Catalonië. Misschien dat er geen enkel voorstel is, of dat men dit ook maar zou verwachten.
Het is belangrijk om dit allemaal goed in gedachten te houden. Vooral diegenen die vanaf nu zullen moeten uitleggen waarom we tot hier toe zijn gekomen zullen hier nota van moeten nemen.
Vandaag weten we met meer zekerheid dat het geen juridisch of wettelijk probleem is. Iedereen weet dat, de wet is geen verhindering om aan de Catalaanse behoefte tegemoet te komen. Vandaag weet iedereen wat het werkelijke probleem is, Want we hebben het uit eigen mond van de president van de Spaanse Regering gehoord: “Ik wil het niet” (“No quiero”).
Met een “Ik wil het niet” is het beter om niet naar het altaar te gaan. En het is geen individuele onwil: het is de onwil van een geheel politiek systeem (en zeker ook sociaal, van de media en economisch) dat, veertig jaar na de terugkeer van president Taradelles van ballingschap uit Frankrijk, niet in is staat om enige wil te tonen om mee te werken aan een reëel en diepgaand probleem.
Op 28 september vorig jaar, toen ik mij onderwierp aan de vertrouwensvraag voor het Parlement van Catalonië, heb ik het volgende gezegd, oproepend naar het Spaanse politieke systeem om serieuze en loyale onderhandelingen te beginnen:
“De oplossing van de Catalaanse behoefte zullen we uitvoeren, en wel op volgende wijze: óf referendum, óf referendum. We zullen tot op de laatste dag trachten om tot een akkoord te komen. We zullen ten allen tijde werken om een referendum te houden in overeenstemming met de Staat. Maar als we aan het eind van de regeringsperiode komen en er is geen enkel positief antwoord, of iets in die richting, dan zijn we bereid en voorbereid om de laatste stap te nemen om op effectieve manier de onafhankelijkheid van Catalonië uit te roepen en zullen we uiterlijk in de tweede helft van september volgend jaar een referendum houden.” We hebben getracht om tot een akkoord te komen, meerdere malen en op verschillende manieren. We hebben actief meegewerkt met het Nationaal Verbond voor het Referendum. We hebben voorstellen gedaan om tot onderhandelingen te komen. We hebben parlementaire resoluties ingediend en een regeringsplan gemaakt om een dialoog en onderhandelingen op te zetten met de Spaanse Regering. We hebben op directe manier de Spaanse Regering onze ferme wil getoond om te gaan zitten en te onderhandelen. We hebben dit uitgelegd in de gehele wereld, in Londen, Brussel, Parijs, Boston, Washington, New-York, Madrid.
Maar we komen nu aan het eind van de regeringsperiode en we hebben geen enkele positieve reactie ontvangen. Om op officiele manier aan onze democratische verplichting te voldoen, heeft de Regeringsraad, samen met de vicepresident en ministers, een bijzondere zitting gehouden. Hierin is besloten om de burgers van ons land op te roepen, uitvoerend het legitiem recht van zelfbeschikking welke een duizendjarige natie zoals Catalonië heeft, voor een referendum op zondag 1 Oktober van dit jaar, met de vraag: “Wilt u dat Catalonië een onafhankelijke Staat zal zijn in de vorm van een republiek?”. Deze vraag zal in de drie officiële talen van het prinsdom Catalonië worden gesteld: het Catalaans, het Castiliaans en ook in het Arranees van de vallei Vall d’Arran. En het antwoord dat onze medeburgers kunnen geven, in de vorm van ‘ja’ of ‘nee’, zal een mandaad geven waar deze Regering zich aan verplicht om uit te voeren.
Het is aan de beurt van de Catalanen om over haar toekomst te beslissen. Het is in haar handen, en in die van ons allemaal, om dit mogelijk te maken. Om te laten zien dat democratie ons verenigd boven alle legitieme en gezonde verschillen welke de gehele ontwikkelde samenleving karakteriseren, dat beslissingen weet te nemen voor haar zelf en dat alle opties van de geformuleerde vraag weet te respecteren, alle opties precies in gelijkwaardigheid en legitimiteit.
De regering staat garant om alle zekerheden te bieden en te zorgen voor een spoedig verloop van de oproep, organisatie en viering van het referendum. Zij doet een oproep aan de burgers om bij te dragen, met maximale waardigheid en veeleisendheid, aan de uitoefening van een onlosmakelijk recht waarop de democratische structuur is gebouwd: het recht van personen om vrij te kiezen over de toekomst van hun land.
Leve Catalonië.
Carles Puigdemont i Casamajó
President van de Generalitat de Catalunya