Jordi Sà nchez en Jordi Cuixart zitten nu 110 dagen in Spanje gevangen vanwege hun politieke idee over een onafhankelijk Catalonië. Om dezelfde reden worden Oriol Junqueras en Quim Forn sinds vandaag reeds 93 dagen lang van hun vrijheid beroofd. Zij worden vals beschuldigd van oproer en opruiing met geweld.
De Catalaanse minister van Binnenlandse Zaken (BiZ), Quim Forn, had aan de rechter van het Hooggerechtshof die het onderzoek leidt naar het referendum van 1 Oktober, Pablo Llarena, opnieuw gevraagd om te worden vrijgelaten. Sinds 4 November, vandaag drie maanden geleden, zit hij in voorarrest. Hij wordt door het OM aangeklaagd voor oproer en opruiing. Forn vroeg om vrijlating vanwege ziekte van een van zijn kinderen. Vrijdag kwam de rechter met zijn antwoord: “Als we rekening houden met de politieke onzekerheid omdat de meerderheid de onafhankelijkheid aspireert, welke de onderzochte nog steeds aanhangt, en als we de nog steeds aanwezige besluitvaardigheid evalueren die leidde tot de uitvoering van de ernstig misdadige daad door de onderzochte, moet men concluderen dat er serieus risico op herhaling van misdaad bestaat en dat de vraag om vrijlating niet kan worden gehonoreerd. Hoewel de overtuiging voor onafhankelijkheid grondwettelijk is, is zijn overtuiging een gevaar voor herhaling van misdadig gedrag.” Een typisch bombastische formulatie die de gerechtelijke macht gebruikt. Maar het komt op het volgende neer:
1. Minister Forn heeft de Catalaanse onafhankelijkheid niet expliciet voor de rechter heeft afgezworen. De rechter concludeert daarom dat hij deze politieke overtuiging nog steeds aanhangt. Dit geeft de rechter het doorslaggevende argument om hem vast te houden.
2. Zijn vrijlating hangt niet af van zijn eigen gedrag, maar van de politieke situatie in Catalonië, namelijk het feit dat er in Catalonië een Parlementaire meerderheid bestaat die voor onafhankelijkheid is. Zolang de Catalaanse politici of hun achterban ‘verkeerd kiezen’, kan hij volgens de rechter niet worden vrijgelaten.
3. Hoewel Forn afstand heeft gedaan van zijn zetel in het Catalaanse Parlement, zou hij volgens de rechter toch in herhaling kunnen vallen van zijn misdadig gedrag. Hoe Forn in herhaling kan vallen als hij niet meer de verantwoordelijkheid als minister van BiZ kan krijgen, is volkomen onduidelijk.
4. Welk misdadig gedrag Forn zou hebben bedreven wordt nergens gespecificeerd. Door het OM wordt hij aangeklaagd wegens opruiing en oproer. Om hiervoor te worden aangeklaagd, moet men de wapens hebben opgepakt en groot geweld tegen de gevestigde orde hebben gepleegd. Iedereen die het nieuws in Spanje de afgelopen jaren een klein beetje gevolgd heeft, weet dat de voorstanders voor Catalaanse onafhankelijkheid nooit enig geweld hebben gepleegd. De jaarlijkse manifestaties van de afgelopen zes jaren, de vele protestdemonstraties, waaronder die van in Brussel op zeven December, van de afgelopen maanden zijn altijd voorbeeldig vreedzaam verlopen. Dit kan niet gezegd worden van de Spaanse kant. Het politiegeweld tegen de kiezers op 1 Oktober heeft iedereen kunnen zien en lezen.
Ik laat het aan de lezer over of Quim Forn als een politiek gevangene kan worden beschouwd, of de rechter van het Hooggerechtshof zuiver is van enige partijdigheid en of zijn oordeel in een rechtsstaat geoorloofd is.
De werkelijke reden dat Forn van zijn vrijheid wordt beroofd, is omdat hij als minister van BiZ het hoofd van de Catalaanse politie, de Mossos d’Esquadra, was. Na de terroristische aanslag in Barcelona en Cambrills afgelopen Augustus, hebben de Mossos zeer adequaat gehandeld. Hierdoor kon de terroristische bende binnen vierentwintig uur worden ontmanteld. Het professionele gedrag van de Catalaanse politie werd wereldwijd gezien en geprezen. De consulaten in Barcelona en de Duitse en Franse ministers van Buitenlandse Zaken namen direct contact op met de Catalaanse regering om te overleggen over de buitenlandse slachtoffers van de aanslag. De Spaanse overheden, regering en politie, speelden geen enkele rol in deze affaire. Plotseling bleek dat de Catalaanse overheid haar territorium goed kan beheersen en gedroeg zich daardoor als een authentieke onafhankelijke staat. En dat is wat Spanje niet kan accepteren. De Spaanse cultuur met haar trots, accepteert slechts een totale overwinning en vernedering van de andere partij. Daarom zit Quim Forn nog steeds vast, in tegenstelling tot alle andere ministers van de Catalaanse regering van Puigdemont: niet uit rechtvaardigheid, maar puur vanuit wraak. Omdat hij, en de Catalaanse politie die hij bestuurde, Spanje te kijk heeft gezet.
De zaak van Forn staat niet op zichzelf. Het is een klucht tussen Moncloa (het regeringspaleis), het Constitutioneel Gerechechtshof en het Hooggerechtshof. Op een machiavellistische manier werken zij samen door het gevangen houden van de politici en burgerleiders en deze te gebruiken als gijzelaars, om het kiesgedrag van de politici in het Parlement te beïnvloeden, waaronder hen die onder borg voorwaardelijk vrij zijn en constant de bedreiging van de gevangenis voelen, en om het instellen van de gekozen president Puigdemont onmogelijk maken. Zo kan Rajoy nieuwe verkiezingen uitschrijven terwijl de Catalaanse partijen verboden zullen worden om mee te doen. Deze plannen lagen al klaar bij de Spaanse overheden sinds Februari vorig jaar toen Puigdemont het referendum aankondigde.
De zaak van de andere poltitieke gevangenen is inmiddels voorgelegd aan de UN’s Working Group on Arbitrary Detention. Hiermee is een begin gemaakt aan een internationaal gerechtelijke zaak tegen de schendingen van de fundamentele rechten door Spanje.