Op 27 Oktober werd de Catalaanse autonomie door de Spaanse regering van president Rajoy opgeheven aan de hand van grondswetsartikel 155. Dit artikel zegt dat de centrale regering haar wil aan een regering van een autonoom gebied mag opleggen indien deze tegen de grondwet in handelt. Voer het invoeren van deze wet moest een overeenstemming zijn in de Senaat. De partijen PSOE en Ciutadans ondersteunden het ingrijpen in de autonomie van Catalonië. Direct na de invoer van ‘artikel 155’ ontsloeg Rajoy de president en de regering, ontbond het Catalaanse Parlement en schreef verkiezingen uit voor 21 December. Dit was de kortst mogelijke periode voor het organiseren van verkiezingen. Na deze verkiezingen zou de autonomie weer worden terug gegeven, zo beweerde president Rajoy. Het ontslag van de Catalaanse regering, ontbinden van het Parlement en uitschrijven van verkiezingen door Rajoy was dus geheel tegen de Spaanse grondwet. Niemand kon of wilde er echter iets tegen doen.
De verkiezingen werden gehouden en de Catalaanse partijen die voor onafhankelijkheid zijn kozen er voor om mee te doen, ondanks de illegaliteit van de opgelegde verkiezingen, en wonnen deze. Het Parlement werd opnieuw geïnstalleerd en zij koos haar kamervoorzitter, Roger Torrent van de partij ERC. De volgende stap is dat dit Parlement een kandidaat aanstelt voor het presidentschap van Catalonië. Hiermee kwam Rajoy met een ander bericht op de proppen dan hij in eerste instantie had aangegeven. De interventie van de Catalaanse autonomie zal pas worden opgeheven indien er een ‘legale’ president wordt aangesteld die gehoorzaam zal zijn aan de Spaanse grondwet. Het komt er dus op neer dat de Spaanse president Rajoy het resultaat van de verkiezingen die hij zelf, illegaal, heeft opgelegd, niet erkent. Met als resultaat dat nu, ruim vijf maanden na deze verkiezingen, de autonomie van Catalonië nog steeds onder directe zijn toezicht staat van Madrid, met alle desastreuze gevolgen van dien.
De eerste poging voor het installeren van een nieuwe president na de opgelegde verkiezingen was Carles Puigdemont zelf. Zijn lijst, JxCAT (Samen voor Catalonië) kwam als grootste uit de bus onder de Catalaanse onafhankelijkheidspartijen. (De fascistische partij Ciutadans is weliswaar groter, maar heeft samen met de unionistische partijen geen meerderheid in het Parlement.) Op het laatste moment, de dag dat de plenaire vergadering op 30 januari gehouden zou worden, lastte de kamervoorzitter de zitting echter af omdat het Constitutioneel gerechtshof verboden had dat Puigdemont, die in België in ballingschap verkeerde, zich via een videoconferentie zou presenteren. De kamervoorzitter kreeg van de PP woordvoerder te horen dat hij moest denken aan zijn twee dochtertjes voor het geval hij tegen het verbod in zou handelen.
Daarna was het de beurt van de tweede man op de lijst van Puigdemont, Jordi SÃ nchez. Hij kon zich echter niet presenteren, daar hij voorwaardelijk gevangen zit en niet werd vrijgelaten door het Hooggerechtshof. Hiermee werd zijn internationaal recht, en dat van de vijf miljoen kiezers die voor het Parlement gestemd hadden, geschonden. De Hoge Commissaris van Mensenrechten van de VN drong bij Spanje aan om SÃ nchez vrij te laten, nadat hiervan aangifte was gedaan. Het Hooggerechtshof liet de vrijlating van SÃ nchez echter niet toe. De rechter van het Hooggerechtshof, Llarena, begaat hiermee de meest ernstige misdaad die een rechter kan begaan: namelijk die van samenzwering. Er wordt een aanklacht tegen hem ingediend door iedere kiezer die zich door zijn handelen benadeeld voelt. Daar dit een rechter van het Hooggerechtshof betreft, zal de aanklacht bij Europese Hof van Justitie moeten worden ingediend. De verwachting is dat het aantal ondertekenaars van de juridische aanklacht tot de twee miljoen, het aantal stemmers dat voor de Catalaanse onafhankelijkheidspartijen koos, zal oplopen.
Op donderdag 22 Maart presenteerde de derde man op de lijst JxCAT, Jordi Turull, zich als kandidaat voor het presidentschap voor de Catalaanse regering. Het was de bedoeling dat op Zaterdag 24 Maart over zijn kandidatuur zou worden gestemd. De instelling van Turull als president van Catalonië werd onderbroken omdat hij de dag na zijn presentatie in het Parlement voor het Hooggerechtshof moest verschijnen over het referendum van 1 Oktober. Turull is niet meer teruggekomen omdat hij sindsdien voorwaardelijk gevangen is gezet. Tot een stemming in het Parlement is het dus niet gekomen. Omdat hij zich wel had gepresenteerd, ging vanaf dat moment het klokje lopen; om nieuwe verkiezingen te voorkomen moet het Parlement voor 22 Mei een president hebben gekozen.
De grote vraag reist nu wie de volgende kandidaat zal zijn. Indien het een kandidaat zal zijn die volledig ‘schoon’ is van iedere gerechtelijke vervolging en volledig af zal zien van iedere poging voor de Catalaanse onafhankelijkheid, zal de autonomie door de regering van Rajoy worden terug gegeven aan de Catalaanse regering. Tenminste, zo was afgesproken. De afgevaardigde van de regering van Rajoy in Catalonië, Enric Millo, heeft echter laten weten dat de opheffing slechts gedeeltelijk zal zijn. Dit is dan de tweede keer dat de Spaanse regering zich niet aan haar woord houdt met betrekking tot het opheffen van de interventie. Hiermee wordt duidelijk dat de Spaanse regering nooit meer de Catalaanse autonomie volledig uit handen zal geven, ongeacht welke regering in Catalonië aan de macht zal komen. Het systeem van de Spaanse autonome gebieden, zoals vastgelegd in de Spaanse grondwet van 1978, is daarom van de baan zonder dat een enkele grondswetswijziging heeft plaatsgevonden. De facto is men dus weer terug bij de situatie van voor 1978, oftewel van voor de overgang naar een democratisch bestel.
De mogelijkheid van een Catalaanse regering die trouw zal zijn aan de Spaanse grondwet is echter bijzonder klein, daar de onafhankelijkheidspartijen de verkiezingen gewonnen hebben en dus verplicht zijn de democratische wil van de Catalaanse kiezers op te volgen. Een andere, meer realistische, kandidaat is een lid van de lijst van Puigdemont of de afgezette president Puigdemont zelf. Hij zal zich dan op afstand via een videoconferentie moeten presenteren, daar hij zich momenteel in Duitsland bevind in dit land niet mag verlaten in verband met zijn mogelijke uitlevering aan Spanje. Een wet om Puigdemont vanaf afstand te kunnen installeren is bij het Parlement in de maak en zal een dezer dagen worden aangenomen. Het Constitutioneel Hof heeft bij hoog en bij laag verboden dat Puigdemont president van Catalonië kan worden. Het belooft een spannende maand te worden. Het Catalaanse voorjaar is aangebroken.