Na zeven maanden van bezetting van de Catalaanse administratie, heeft de Spaanse regering van Rajoy de autonomie aan Catalonië terug gegeven. Catalonië heeft sinds vandaag weer een eigen regering, nadat Rajoy maandenlang de vorming van een Catalaanse regering heeft tegen gehouden. In de allerlaatste uurtjes van zijn ambt als president van Spanje heeft hij toestemming gegeven om de namen van de ministers in de Catalaanse Staatscourant te publiceren (die door de bezetting ook onder hem viel). Rajoy hield deze publicatie twee weken lang volkomen illegaal tegen, omdat de Catalaanse president Quim Torre ministers wilde aanstellen die in voorlopige hechtenis zitten of in ballingschap in België verblijven. Rajoy ging hiermee zijn boekje ver te buiten en Torra heeft daarom een aanklacht van machtsmisbruik tegen Rajoy aangespannen. Vele andere aanklachten tegen hem, zijn politici en de gerechtelijke macht zullen nog volgen. Desnoods tot aan het Europese Hof van de mensenrechten aan toe. Want vele fundamentele-en burgerrechten van de Catalanen zijn deze maanden door Spanje geschonden.
Als gevolg van deze bezetting, onder het mom van grondwetsartikel 155, zijn er 259 ambtenaren uit hun functie ontzet, waaronder majoor Trapero van de Catalaanse politie en bekend van de zeer professionele afwikkeling van de terroristische aanslagen in Barcelona en Cambrills. (Trapero wordt tevens beschuldigd lid te zijn van de criminele organizatie geleid door Puigdemont en zijn ministers, en van oproer met gewapend geweld tegen de gevestigde orde.) Veel instellingen, zoals gezondheidszorg, onderwijs en de zorg voor hulpbehoevenden kregen niet de financiële steun die broodnodig was en waar zij recht op hadden. Wetten die door het Catalaanse Parlement waren goedgekeurd, werden door de regering van Rajoy naar het Constitutioneel hof gebracht zodat deze niet konden worden uitgevoerd. Historische kunstschatten werden door de Guardia Civil uit het musea van Lleida gehaald en onrechtmatig overgebracht naar het autonome gebied Arago. Andere kunstschatten van Catalaanse overheid liepen tevens het gevaar geroofd te worden onder het mom dat deze terug zouden worden gebracht naar de ‘rechtmatige eigenaar’. De Catalaanse handel en industrie kon zich niet presenteren bij internationale aanbestedingen. De Spaanse regering weigerde om de belangen van het Catalaanse bedrijfsleven te vertegenwoordigen. Hierdoor hebben veel bedrijven, zoals de haven van Barcelona, belangrijke opdrachten misgelopen.
Niet alleen is de bezetter weg uit Catalonië, maar ook de regering van Rajoy zelf is verleden tijd. Na een zeer tumultueuze periode in het Spaanse Congres werd de regering van Rajoy en zijn PP partij weggestuurd. De verassing van deze ontwikkeling was des te groter daar een week tevoren de jaarbegroting nog door het Congres was goedgekeurd. De kanteling werd veroorzaakt door de gerechtelijke uitspraak van de mega fraudezaak Gürtel. De uitspraak van deze rechtspraak viel de dag na de stemming over de jaarbegroting. (Een rechter welke indertijd door de PP was aangesteld had de stemming twee dagen weten te vertragen). De uitspraak veroordeelt enkele Spaanse bedrijfsleiders, de penningmeester van de PP partij en zijn vrouw tot vele jaren gevangenisstraf. Ook werd de PP partij zelf veroordeeld wegens fraude. Het gerechtelijk oordeel zegt dat de partij zich structureel toelegt op persoonlijk gewin door middel van illegale praktijken. Daarnaast worden politici die moesten getuigen, waaronder president Rajoy zelf, niet op hun woord geloofd dat zij niets weten van een schaduwboekhouding. Als gevolg van deze uitspraak diende de leider van de socialistische partij PSOE, Pedro Sanchez, een motie van wantrouwen in. Uiteindelijk stemden alle partijen in het Congres, met uitzondering van de PP en Ciutadans, voor deze motie. Sanchez is bij ingang van nu de president van Spanje.
Hoewel de Catalaanse partijen ERC en PDECat ook voor de motie stemden, en dus tegen Rajoy en zijn PP partij, verwacht men weinig van Sanchez. Zijn partij is medeverantwoordelijk voor de opheffing van de Catalaanse autonomie en de gerechtelijke vervolgingen van de politici. Of deze politieke verandering een opening bied voor onderhandelingen over het politieke conflict, valt dus nog te bezien. In de PSOE partij zitten haviken die, net als de PP en Ciutadans, daar niets van horen willen.
De bezetter is weg, maar de politieke gevangenen blijven. En daarmee de gele strik bovenaan dit artikel en op de kraag van vele Catalanen die zich zorgen maken om de schending van de mensenrechten in Spanje, volwaardig lid van de Europese Unie.