Zeven maanden lang was het paleis van de Generalitat ontoegankelijk voor de Catalanen en hun gekozen vertegenwoordigers. Zeven maanden lang kampeerde de vertegenwoordiger van de Spaanse regering, de PP-er Enric Millo, hier zonder dat iemand op hem had gestemd. Zeven maanden lang ontsloeg hij naar willekeur beambten, slechts alleen omdat zij een bepaalde politieke opvatting hebben. Zeven maanden lang maakte hij en zijn Spaanse regering misbruik van hun machtspositie om het werk en de structuren van de Catalaanse overheid, welke jaren hebben gekost om deze op te bouwen, kapot te maken.
Vandaag werd in een surrealistische en emotionele ceremonie de regering van president Quim Torra geïnstalleerd. Een ceremonie waar blijdschap was omdat de bezetting van de Spaanse tirannie eindelijk voorbij is. Dat men zelf weer het heft in eigen handen kan nemen. Tenmiste, zo lijkt dat op het eerste gezicht. In werkelijkheid kijken de Spaanse politici en justitie met een vergrootglas naar het doen en laten van de Catalaanse regering van Torra en het Parlement. Het gevoel van onderdrukking, de permanente financiele controle en de vele gerechtelijke vervolgingen drukken hun stempel, samen met het gevoel van machteloosheid en verdriet vanwege het gemis van de gevangen en in ballingschap verblijvende politici.
In tegenstelling tot bij de instelling van Torra, waren er dit keer vele genodigden bij de ceremonie. Hieronder bevonden de familieleden van de gevangen politici en van hen die in ballingschap zijn. Een gebeurtenis waarbij de emoties niet altijd in bedwang konden worden gehouden, waarbij het Catalaanse volkslied weer gehoord kon worden in het eeuwenoude paleis op de Plaça Sant Jaume in hartje Barcelona, waar de Catalaanse gevangen politici denkbeeldig aanwezig waren doordat een familielid hun zegje vanuit de gevangenis voorlazen. Een onwezenlijke plechtigheid in het Europa van 2018.