Sinds vijf weken organiseren vrijwilligers iedere Zondag om kwart voor acht ‘s-avonds een bijeenkomst bij de gevangenis van Lledoners. Hier zitten de politieke gevangenen Oriol Junqueras (vicepresident), Raül Romeva (minister Buitenlandse Zaken), Jordi Sánchez (voorzitter burgerorganisatie ANC), Jordi Cuixart (voorzitter burgerorganisatie Omnium Cultural), Joaquim Forn (minister Binnenlandse Zaken en hoofd Catalaanse politie), Jordi Turull (voorzitter adviesraad van de president) en Josep Rull (minister van duurzaamheid en territorium). De voorzitters van de burgerbewegingen zitten vandaag 300 dagen gevangen. Er wordt dan muziek gemaakt en enkele liederen gezongen, waaronder ‘Cants dels ocells’ (Het lied van de vogels). Dit lied werd geschreven door de beroemde Catalaanse musicus Pau Casals. Tijdens het Franco regiem leefde hij in ballingschap. Erg bekend is zijn toespraak bij de openingsceremonie in 1963 van de Verenigde Naties over democratie, vrijheid en vrede. Waarden die de Catalanen al bijna duizend jaren eerder hadden erkent bij de oprichting van hun Parlement om de vrede in Europa te bevorderen. De tekst van het lied is aangepast voor de Catalaanse gevangenen van nu. Ook het Catalaanse volkslied wordt dan gezongen.
Gisteren ben ik er ook heen gegaan. De gevangenis is een drie kwartier rijden vanaf mijn woonplaats. Het gebouwencomplex staat middenin de weilanden en heeft zo te zien vier vleugels van hoogstens twee verdiepingen hoog en hoge, dubbele hekken. Niet veel bijzonders voor een gevangenis, dus. Maar de kennis dat hier zeven gevangenen zitten vanwege hun politieke overtuiging, beter gezegd: ‘gijzelaars van de Staat’, maakt een diepe indruk. De manifestanten groeperen zich in een weiland aan de achterkant van het complex. Op deze manier heeft men uitzicht naar de cellen en de binnenplaatsen, zodat de gevangenen het geroep van de manifestanten, de liederen en de muziek (hopelijk) kunnen horen. Een koor en muziekanten uit de stad Lleida zorgde dit keer voor de muzikale begeleiding.
Een protestmanifestatie die bestaat uit muziek en het zingen van een liederen is niet gewelddadig. Evenmin als de mensen die in de gevangenis zitten vanwege de verzinsels en de grove leugens van gewelddadige oproer. Iedereen weet dat. Zwitserland weigert bijvoorbaat de Catalaanse politieke vluchtelingen uit te leveren. De Belgische en de Duitse rechtbanken zeggen heel duidelijk dat van geweld van Catalaanse zijde geen sprake is. De Schotse rechtbank zou tot dezelfde conclusie zijn gekomen als het internationale uitleveringsbevel niet was ingetrokken door de Spaanse opperrechter Llarena. Dit heeft niets met justitie te maken, maar eerder met Spaanse inquisitie. Ik heb geprobeerd mee te zingen, maar een brok in de keel verhinderde dat. Er waren er meer die daar last van hadden.
Vertaling van ‘Cants dels ocells’:
Met het zien van het opspelden
van de heldere strik
op het meest duistere uur,
de vogeltjes zingen
om ons te herinneren
aan het lied van de vriendschap.
De onzen zijn opgesloten
uit wraak om wat zij denken.
Wat een dieptreurige wet.
Er zingt de menigte
Ik ga er heen om te protesteren
bij de Lledoners gevangenis
Mensen van overal
komen om te proberen
hun verdriet te verlichten
komen om te proberen
samen met zijn allen
voor meer gerechtigheid en het gelijk
De dagen gaan voorbij
en de musici spelen
een zoete melodie.
We denken aan hen
zingen om hen vrij te krijgen
in vele dorpen iedere dag.
Jullie weten dat jullie niet alleen zijn
met musici en zangers
zullen jullie altijd gezelschap hebben
Altijd denken we aan
onze afwezige vrienden
en hun families.
We vergeten jullie niet,
we komen om te zingen
net zolang totdat jullie vrij zijn.
We vergeten jullie niet,
we komen om te zingen
net zolang totdat jullie vrij zijn.