Zoals doorgaans bekend is, zitten er in Spanje mensen in de gevangenis in afwachting op hun gerechtelijk proces. Vandaag zitten de leiders van de burgerbewegingen ANC en Omnium Cultural tien maanden gevangen. Ook politici van het Catalaanse Parlement en ministers van de Catalaanse regering zitten gevangen. Andere politici, waaronder de president van Catalonië, zijn uitgeweken naar het buitenland om niet gevangen te worden gezet. De beschuldiging komt in het algemeen er op neer dat zij lid zijn van een criminele organisatie en dat zij gewelddadige oproer tegen de Spaanse Staat hebben gepleegd om deze omver te werpen. Hierop staat een gevangenisstraf van dertig jaar. De aanleiding en de reden van de beschuldiging is dat deze politici gehoor gaven aan hun kiezers die met democratische meerderheid kozen voor het houden van een referendum over de onafhankelijkheid van Catalonië. Democratisch gekozen politici, die door open, vrije verkiezingen een criminele organizatie vormen, met een hoofd (de president), medewerkers (ministers en parlementariërs) en collaborateurs (burgerorganizaties) die een STAATSGREEP plegen door het houden van een REFERENDUM met geweld dat door hen is UITGELOKT. (Natuurlijk, alles gewoon en normaal.)
Zwitserland concludeerde bijvoorbaat dat zij de twee Catalaanse politici die in Geneve verblijven, niet zullen uitleveren vanwege de politieke vervolging. De Belgische rechtbank weigert het uitleveringsverzoek in behandeling te nemen wegens de vele ‘procedurefouten’ door de opperrechter Llarena die het gerechtelijk onderzoek leidt en het arrestatie-en uitleveringsverzoek deed. (Justitie is een ingewikkelde zaak. Beter zich daar niet teveel in verdiepen.)
De Duitse rechtbank van Sleeswijk-Holstein die over de uitlevering van president Puigdemont moest oordelen, zegt in haar uitspraak dat er van Catalaanse zijde geen enkele sprake is geweest van geweld en dat Puigdemont voor dit delict daarom niet aan Spanje kan worden uitgeleverd en hiervoor worden veroordeelt. Llarena kan Puigdemont daarom alleen vervolgen voor eventueel misbruik van overheidsgeld, waar maximaal zes jaar voor staat. Hij trok daarom alle internationale uitleveringsverzoeken in, dus ook die van de ministers in België en Groot Brittannie. Llarena wil dus geen recht spreken, hij wil de Catalaanse leiders kunnen wreken met een gevangenisstraf van dertig jaren omdat ze de eenheid van Spanje in gevaar hebben gebracht. Anders hoeft hij hen niet te hebben. Met zeer grote waarschijnlijkheid zou de Schotse rechtbank tot dezelfde conclusie zou zijn gekomen indien het uitleveringsbevel niet zou zijn ingetrokken. De conclusie is dus dat, hoewel justitie elders in Europa geen grond ziet in de beschuldigingen voor oproer en Puigdemont in geheel Europa vrij man is, zijn ministers in Spanje gevangen zitten, nog steeds!, op verdenking van dit zware delict. (Maar wees gerust, alles klopt en er is niets vreemds aan.)
De voorzitster van het Catalaanse Parlement, Carme Forcadell, zit gevangen wegens machtsmisbruik in haar functie. Zij zou een debat en een stemmen in het Parlement op zes en zeven September 2017 hebben toegestaan over een ‘verboden’ onderwerp (de referendumwet en de juridische overgangswet). Let wel; de voorzitter van het Parlement neemt deze beslissing niet alleen. De beslissingen over te houden debatten worden op democratische manier gemaakt door het bestuur van het Parlement (de mesa), waar vertegenwoordigers van de grootste partijen in zitten en dus een afspiegeling van het Parlement zelf vormt. Onlangs oordeelde het Spaans Constitutioneel Hof dat dit debat legaal was. Werd Forcadell toen per direct vrij gelaten? Neen. Zij zit nog steeds gevangen in afwachting op haar proces dat bijvoorbaat geen steek meer houdt. (Blijft u gerust zitten, beste lezer, zoiets gebeurd overal en er is niets om zich ongerust over te maken.)
De minister van arbeid, familie en sociale dienst, Dolors Bassa, zit ook reeds maanden lang opgesloten. Ze kreeg permissie om het 60.000 pagina’s tellende gerechtelijk onderzoek in te zien (hoera, gerechtigheid!). Zij wordt daarin beschuldigd omdat zij op 3 Oktober 2017 een minimale dienst aan de burgers verleende. Die dag hield men een algemene staking als protest tegen het politiegeweld tijdens het referendum op 1 Oktober. Door het instellen van een minimale dienstverlening, konden veel ambtenaren ook met de staking meedoen. Volgens Llarena vergrootte de minister hiermee de mogelijkheid dat er tumultueus geweld HAD KUNNEN plaats vinden. Op de dag van de staking vond er, net zoals op de dag van het referendum, echter geen geweld door de Catalanen plaats, enkel protestmanifestaties. De rechter baseert zich, nogmaals, niet op de gebeurde feiten maar op mogelijkheden die in een zeer theoretisch geval hadden kunnen gebeuren. Met zo’n inzicht in de rechtsspraak kunnen we nog ver komen. (Maar laten we ons met zijn allen daar geen zorgen over maken. Zoiets komt in de beste landen voor en Spanje is nu eenmaal niet naast de deur.)
Enkele ministers en de kamervoorzitster zitten reeds voor de tweede maal in de gevangenis. De eerste keer zaten zij voor enkele dagen gevangen, maar werden vrijgelaten tegen een borgsom. Deze borgsommen waren doorgaans bijzonder hoog. De minimale borgsom bedroeg 70.000 Euro’s. Maar Forcadell, bijvoorbeeld, moest een 150.000 Euro’s betalen. In totaal overschrijden de borgsommen 2 miljoen Euro’s. De politici zouden hiervoor hun eigendommen moeten hebben verkopen, indien de Catalaanse bevolking, onder leiding van de burgerorganisaties, dit geld niet bijeen hadden gecollecteerd. Later werden de Catalaanse leiders alsnog gevangen gezet vanwege ‘nieuwe feiten die aan het licht zijn gekomen’ en hun mogelijke vluchtgedrag naar het buitenland. Hoewel zij zich vrijwillig bij de rechtbank hadden gemeld voor verhoor. (Tja, dat heb je als je je nek uitsteekt in zo’n land. Je weet van tevoren wat voor risico je loopt. Per slot van rekening zijn ze daar aan de Middelandse Zee nogal heetgebakert. Zolang we er met de kindertjes op zomervakantie kunnen gaan of een weekendje Barcelona kunnen pakken, is het prima zo.)
En als dat land nou eens aan de Noordzee zou liggen? Er zijn per slot van rekening overal landen waar men wel eens het zicht op respect, vrijheid en democratie verliest. Dat hebben we in de vorige eeuw uitgebreid gezien. En als de buurlanden dan ook de andere kant op kijken? En als de Europese Unie, garant voor democratie fundamentele mensen rechten, blijft volhouden dat het een binnenlandse aangelegenheid is van een soeverein lidstaat? En als nu eens, beste lezer, je eigen vader, moeder, zoon of dochter, zou worden vervolgt vanwege zijn of haar politieke mening? Of indien uzelf, met misschien kleine of opgroeiende kinderen, nu eens in de gevangenis zoudt belanden en uw eigendommen worden geconfisceert voor het houden van een debat in de gemeenteraad van uw woonplaats of in Tweede Kamer? De ongeïnteresserde houding van vele burgers in het land van mijn afkomst, en daarmee hun politieke leiders, is op zijn minst gezegd nogal zorgelijk. Zwitserland, België, Groot Brittanië, Denemarken, Finland, Estland, Litouwen en Slovenië hebben een parlementair debat over het Spaans-Catalaans conflict gehouden of een parlementaire commissie ingesteld. Het Nederlandse parlement en haar politici, altijd vooraan als het gaat om rechtenschendingen elders, blinkt uit door afwezigheid. Lamentabel. Vroeg of laat zal iedere president van iedere staat zich moeten uitspreken over de Republiek van Catalonië. Wie tot zo lang wacht, staat mooi op de foto. Die van de geschiedenis welteverstaan.