De Catalaanse politici die in Waterloo, België, verblijven zitten ondertussen ook niet stil. Met behulp van hun advocaten hebben zij opperrechter Llarena bij de Belgische justitie aangeklaagd wegens zijn partijdigheid en de schendingen van hun fundamentele rechten. De Belgische rechtbank roept Llarena daarom op om een verklaring af te komen leggen op 4 September aanstaande. Dat dit de rechter niet lekker zit, mag blijken uit het feit dat hij officiële bescherming heeft aangevraagd bij de Hoge Raad. Hoewel hij niet verplicht is om te verschijnen, en dit hoogst waarschijnlijk ook niet zal doen, is hij bang dat zijn juridische onschendbaarheid als onderzoeksrechter zal worden opgeheven. Hij vreest zelfs dat er beslag op zijn eigendommen zou kunnen worden gelegd. Dezelfde rechter, die de juridische onschendbaarheid van de Catalaanse parlementariërs met voeten treedt, hen torenhoge borgsommen oplegt en hen alsnog van hun vrijheid beroofd, hun fundamentele rechten aantast en zijn macht als rechter misbruikt voor politieke doeleinden, krijgt nu koek van eigen deeg.
Op aandringen van de voorzitter van het Hooggerechtshof en van de Hoge Raad, Carlos Lesmes, heeft de Spaanse minister van buitenlandse zaken, Borell, aan de Belgische ambassadeur gevraagd of zijn regering de aanklacht tegen Llarena en de Spaanse justitie tegenover de Belgische rechtbank op zich wil nemen en zijn juridische onschendbaarheid wil verdedigen. De minister van Buitenlandse Zaken bij onze zuiderburen heeft Borell uitgelegd dat dit zo niet werkt in een Rechtsstaat. In Spanje vind men dit dus geheel gewoon, anders had Borell zoiets nooit durven vragen. Men verbaast er zich zelfs over dat een bevriende Europese mogendheid Spanje niet helpt in zo’n affaire die zij onomwonden een STAATSGREEP noemen.
Beetje bij beetje begint Europa in te zien wat Spanje onder een democratische Rechtsstaat verstaat. Beetje bij beetje zal de internationale gemeenschap begrijpen waarom Catalonië niet meer bij Spanje wil horen. Beetje bij beetje zal deze slag van Waterloo worden gewonnen.
Nawoord
De Hoge Raad heeft besloten om opperrechter Llarena te steunen. Zij beschouwt de aanklacht van Puigdemont en zijn ministers in België als ‘een geplande aanval tegen de onafhankelijkheid van Llarena met betrekking tot de leiders van de Catalaanse onafhankelijkheid om daarmee het gerechtelijk proces te beïnvloeden’. In een brief aan de Spaanse regering vraagt de voorzitter van de Hoge Raad en het Hooggerechtshof, Lesmes, daarom om de ‘juridische integriteit en immuniteit’ tegenover de Belgische rechter te verdedigen. ‘Met het in twijfel trekken van de objectiviteit van Llarena wordt de Spaanse Rechtsstaat, de pilaar van de democratie, aan de kaak gesteld.’
De Spaanse regering is echter niet bevoegd om de Spaanse de rechter in het buitenland te vertegenwoordigen. En dat weten deze rechters ook wel. De brief van de Raadsvoorzitter aan de Spaanse regering toont bovendien iedere afwezigheid van onafhankelijkheid tussen de uitvoerende en wetgevende machten. Waarom kan rechter Llarena niet gewoon aan de Belgische rechter uitleggen dat zijn onderzoek objectief en onafhankelijk is? Twijfelt hij zelf dat zijn werk deze test niet kan doorstaan? Gezien het incoherente handelen van Llarena en de Hoge Raad, wordt de Spaanse justitiële top blijkbaar wat nerveus.