Sinds het moment dat de burgerleiders en de politici in de gevangenis zitten, dragen veel mensen een geel strikje op hun kraag. De gele strik is het symbool als protest tegen een gevangene vanwege zijn of haar politieke of religieuze overtuiging, officieel bekend als gewetensgevangenen.
Om het protest kracht bij te zetten, werd de gele strik uitgebreid met grote strikken en gele plastic linten aan de relingen van balkons, zowel van particulieren als bij overheidsgebouwen, en aan het hekwerk van bruggen en viaducten. Door geheel Catalonië, met name om en nabij de kleinere dorpen en steden, wapperen deze gele linten.
Deze actie heeft een reactie bij de unionisten opgeroepen. Vaak verwarren zij het protest tegen de politieke gevangenen, in wezen een protest tegen de onderdrukking van vrije meningsuiting en de teloorgang van democratie, met de wens van de Catalaanse onafhankelijkheid. Of men accepteert gewoonweg niet dat de politici en burgerleiders gevangen zitten vanwege politieke motieven. Deze unionisten, onder leiding van de politieke partij Ciutadans (C’s), halen de gele linten weg waar zij kunnen. Dit heeft reeds tot gewelddadige confrontaties geleid, waar unionisten agressief werden wanneer zij gefilmd werden door de partij die de linten hadden opgehangen. De leider van C’s, Albert Rivera, gaf op klaarlichte dag en in het bijzijn van de pers, een demonstratie van het wegknippen van de linten. Maar doorgaans gaan groepjes mensen, verkleed in een witte overal en met maskers op om niet herkent te worden, ‘s-nachts georganiseerd naar een bepaalde plaats om met messen op lange stokken de linten, soms ook van privé balkons, te verwijderen.
Tot nu toe kwam de agressiviteit enkel van de kant van de unionisten. Onlangs leek het er op dat een Catalaan een vrouw geslagen had in het park Ciutadella, in Barcelona, omdat zij de linten wegknipte. Rivera schreeuwde moord en brand in de Spaanse media en vanuit het Spaanse Congres over de agressie van de Catalanen. Het bleek echter dat de ruzie over iets anders ging. Het is duidelijk dat de C’s om politieke redenen geweld bij de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging probeert uit te lokken. Zij zullen het minste geweld als excuus gebruiken om opnieuw met ‘grondwetsartikel 155’ de Catalaanse autonomie op te heffen, maar dit keer inclusief de interventie van de Catalaanse publieke media en het onderwijs. Want zij blijven er te kust en te keur op hameren dat de de media, TV3 en Radio Catalunya, en de scholen indoctrineren tegen Spanje.
Afgelopen week vond de opening van het theaterseizoen in Madrid plaats met een voorstelling van de Catalaanse groep La Fura dels Baus. Deze bekende groep gebruikt doorgaans grote metalen constructies voor hun vaak spectaculaire optredens. Zij traden bijvoorbeeld op bij de openingsceremonie van de Olympische spelen in 1992. Koning Felipe VI was met koningin LetÃcia aanwezig in de voor hen gereserveerde loge van het Koninklijk Theater. De voorstelling was, zoals verwacht, spectaculair en het publiek bedankte na afloop van de voorstelling de artiesten met groot applaus. Ook de technici van de theatergroep kwamen op het podium om het applaus in ontvangst te nemen. Twee van hen droegen echter een geel strikje op hun blouse. Dit resulteerde in een totale omslag: in plaats van applaus vulde het theater zich met ‘boe’-geroep en ‘weg ermee’. Het geplande bezoek van de koning aan de artiesten in de kleedkamers werd geannuleerd. Twee van de in totaal zeventig aanwezigen op het podium waren genoeg om een schandaal te maken over de gele strikjes. (De dag er na excuseerde de directeur van de theatergroep, Alex Ollé, zich op lafhartige manier dat het van buiten aangetrokken medewerkers waren die niet aan de theatergroep waren verbonden en schreef dat het ongelukkige voorval, het dragen van de strikjes, niet had mogen plaats vinden.) Dit theater heeft, net zoals ieder ander, al vele artiesten gekend met allerlei soorten optredens, waaronder ook protesten en kritieken tegen politieke misstanden. Nooit is daar enig probleem van gemaakt. Dat hoort nu eenmaal bij het theater-en kunstwezen. Maar een geel strikje op de blouse van een technicus deed de zaal ontploffen.
Het beeld is overduidelijk: de gele linten in de straten en op de pleinen van Catalonië en de strikjes op de kraag van de Catalanen zijn een doorn in het oog van de Spanjaarden. Het is voor hen onverdraagzaam om er aan herinnerd te worden dat hun land mensen gevangen heeft vanwege politieke motieven, en waarvan hun leider en collegaministers overal elders in Europa vrij kunnen rondlopen omdat justitie aldaar geen motieven ziet voor hun uitlevering. De schijnbaar machtige Spaanse staat toont hiermee haar fragiliteit.