(845 woorden)
Een provocatie voor het uitlokken van geweld
Pedro Sánchez heeft vandag zijn kabinetsraad in Barcelona kunnen houden. Voor het eerst in 42 jaar en op de dag af een jaar na de opgedrongen verkiezingen als gevolg van de opheffing van de Catalaanse autonomie waar hij en zijn partij de volle steun aan gaven. Ondanks dat enkele ministers te kennen hadden gegeven dat het misschien beter zou zijn om het regeringsoverleg gewoon in Madrid te houden, drong Sánchez zijn zin door om een ‘verzoeningsgebaar’ te maken en om de normaliteit van de situatie tussen de autonome regio Catalonië en de Spaanse staat te benadrukken.
Zowel de Catalaanse regering, de Generalitat, als de bevolking bij monde van de burgerorganisaties, zien dit kabinetsberaad als een pure provocatie. Volgens de vicepresidente van de Generalitat, Elsa Artadi, kan het geen toeval zijn dat Sánchez zijn kabinetsberaad in Barcelona houdt om te provoceren. Met name het rechtse en ultrarechtse Spanje, waaronder de magistraten van de hoogste gerechtelijke macht, kijken er naar uit dat de protesten van de onafhankelijkheidsbeweging gewelddadig zullen zijn. Het in brand steken van een vuilniscontainer of het openen van tolpoortjes op de snelweg wordt door justitie reeds gebruikt als aanzet tot terrorisme. Dit geeft de Spaanse justitie een argument in handen om de Catalaanse leiders wegens opruiing voor 25 jaar te kunnen opsluiten en om een sterke politiemacht, of zelfs het leger, naar Catalonië te kunnen sturen en definitief de Catalaanse autonomie op te heffen. De grootste oppositiepartij in het Catalaanse Parlement, Ciutadans, diende de dagen vooraf aan het bezoek reeds een aanklacht bij justitie in tegen de Catalaanse president Torra voor het geweld dat hij en zijn aanhangers zouden gaan uitvoeren. Jawel: een aanklacht voor een feit dat nog niet had plaats gevonden en achteraf ook nooit plaats gevonden heeft. Dat is de sfeer die Spanje (de politiek, justitie en de media) over Catalonië schept: een apocalyps die erger is dan de oorlogen in de Balkanlanden of in Vietnam.
Er werden in totaal 8000 man politie opgetrommeld om de veiligheid van de Spaanse regering bij haar bezoek in Barcelona te verzekeren en om de aangekondigde wegversperringen in geheel Catalonië tegen te gaan. De gehele omgeving waar het kabinetsberaad zou plaats vinden, La Llotge del Mar, werd door een dubbel politiecordon afgesloten. Het eerste cordon werd gevormd door de Catalaanse politie, de Mossos d’Esquadra. Bij gebrek aan vertrouwen in de Catalaanse politie en haar politieke leiders werd nabij het gebouw een tweede cordon door de Policia Nacional aangelegd. Dit had als gevolg dat binnen een straal van zo ‘n anderhalf kilometer in het hart van Barcelona alles hermetisch was afgesloten. Daar kon Pedro in alle stilte, zonder enig verkeerslawaai alsof het gebied expres daarvoor was afgezet, het getrommel horen van de bewoners die uit protest tegen zijn bezoek vanaf hun balkons op pannen en deksels sloegen. Op deze manier kon Sánchez uit eerste hand vernemen, zonder de tussenkomst van de Spaanse media, politici of wie dan ook, dat de Catalaanse bevolking zich niet meer bij Spanje voelt horen. Zeg nu zelf: achtduizend man politie is nu niet bepaald een manier om aan te tonen dat de situatie tussen Catalonië en Spanje is genormaliseerd. Hoewel niemand dit openlijk zal erkennen, wordt het ook voor de internationale gemeenschap, en met name Europa, langzaamaan duidelijk dat de Spaanse staat de controle over haar Catalaanse grondgebied aan het verliezen is .
Herbenoeming vliegveld Barcelona
In de ministerraad werd besloten dat het vliegveld van Barcelona, El Prat, zal worden omgedoopt naar Josep Tarradelles, de eerste Catalaanse president na het Franco regiem. De Spaanse regering zegt dat zij deze beslissing in overeenstemming met de familie van Tarradelles en de Generalitat heeft genomen. Bij navraag blijkt echter dat met de Generalitat hierover niets is overeengekomen. Vicepresidente Elsa Artadi zegt dat ze het eenzijdig genomen besluit van de Spaanse regering betreurd. Het probleem is volgens haar niet de naam van het vliegveld, maar het beheer en de financiën er van. Alsof het bezoek al niet genoeg provocerend was, wilde Sánchez met deze autoritaire beslissing blijkbaar nog even aantonen wie er de baas in de kolonie is.
Nu we toch bij dit thema zijn aangeland, had men het vliegveld beter kunnen benoemen naar de laatste president van Catalonië. LluÃs Companys werd, nadat hij door de Duitse Gestapo in Frankrijk aan Franco was uitgeleverd, na een krijgsberaad, een farce, in 1940 gefusilleerd. Zijn naam werd wel genoemd in de ministerraad. De regering van Sánchez veroordeelt het besluit van de Oorlogsraad en wil Companys in ere herstellen. Maar zij doet niets om het juridisch besluit van deze krijgsraad te vernietigen. Volgens de Spaanse regering was het fusilleren van de Catalaanse president dus legaal. Bij wijze van verzoening werd dus nog even zout in een open wond gestrooid.
Het geweld bij de protesten
Oh ja, het weinige geweld dat er vandaag te zien was, werd voornamelijk gepleegd door infiltranten en, gewoontegetrouw, door de politie zelf. Demonstranten verwijderden de geweldplegers en plaatsten de vuilniscontainers die zij omver hadden geworpen weer terug op hun plaats. Typisch de Catalaanse manier: grondstoffelijk vreedzaam en radicaal democratisch.