(720 woorden)
Naar aanleiding van een artikel in Vilaweb.
Geweld door Spanje
Misschien dat het tegenstrijdig klinkt om juist met kerst over geweld te spreken. Maar vandaag de dag zijn er zestien families in Europa, Europese burgers met dezelfde rechten als ieder andere Europeaan, waar een lege stoel staat aan de tafel van het kerstdiner als gevolg van politieke onderdrukking door een EU lidstaat. Zij die er ontbreken zijn een vader of een moeder van kleine of opgroeiende kinderen, soms zelfs van een baby. Zeven van hen zitten in ballingschap in België, Zwitserland of in Groot-Brittannië. Negen van hen zitten in de gevangenissen in Spanje. Het zijn leiders van burgerbewegingen en democratische gekozen politieke leiders. Het enige wat ze hebben gedaan is vreedzaam protesteren of een referendum organizeren. Volkomen legaal volgden zij een democratisch politiek mandaat van hun kiezers op. Maar Spanje vervolgt hen, willens en wetens dat zij onschuldig zijn, vanwege politieke motieven.
Tot nu toe heeft het Nederlandse Parlement, de Tweede Kamer, en de Senaat nog niets ondernomen tegen deze grove schendingen van mensenrechten en burgerrechten door Spanje. Als je wilt, kunt je daar verandering in aanbrengen en helpen dat Nederland zich schaart bij België, Groot-Brittannië, Denemarken, Finland, Estland, Zwitserland en Slovenië waar parlementsleden of hun regeringen openlijk hun zorgen hebben geuit en vinden dat Spanje de Europese verdragen moet respecteren.
Is dit geen geweld wat Spanje deze vervolgden aandoet, hun families en het volk dat hen gekozen heeft? Maar laten we het eens hebben over het geweld dat Spanje zo graag zou zien om de Catalaanse autonomie weer op te kunnen heffen en het leger op Catalonië af te sturen om de afscheiding van Spanje tegen te houden.
Creatie van een gewelddadige sfeer
In de aanloop van het bezoek van de Spaanse president Pedro Sanchez en zijn ministers in Barcelona afgelopen Vrijdag 21 December, voorspelde de Spaanse pers uitgebreide protestdemonstraties waarbij extreem geweld door de Catalanen zou worden gebruikt. Speciale, extreme groeperingen binnen de Commissie ter verdediging van de Republiek (CDR), de zogenaamde Autonome Groepen van Snelle Acties, (GAAR) zouden extreem gewelddadig optreden.
El Español: ‘De GAAR roept op tot extreem geweld en het zaaien van chaos en sabotage.‘ De krant vraagt om opheffing van de Catalaanse autonomie gedurende acht jaren en zei dat vanaf 21 December aanvallen tegen industrieën en sabotage van het elektriciteitsnet en het treinverkeer zouden zouden plaats vinden.
La Razón: ‘De GAAR, de uitvoerende tak van de CDR gebruiken methoden van kale borroka (stadsguerrilla) van de terroristische groep ETA.‘
La Vanguardia: ‘GAAR; de nieuwe onafhankelijkheidsbeweging die niemand kent en ondersteunt.‘ De krant weidde er enkele artikelen aan, ondanks dat de onafhankelijkheidsbewegingen het bestaan van de GAAR ontkennen en de politie er zich geen zorgen over maakt.
El Periódico: ‘Wie zijn de GAAR en waar bereiden zij zich op voor op 21 December?‘
La Sexta: ‘De GAAR van de CDR; zo heet de groepering die verantwoordelijk is voor de blokkade van Barcelona als protest tegen de ministerraad.’
Telecinco: ‘De GAAR, het leger van de onafhankelijkheidsbeweging, bereiden via de sociale Internetmedia een aanval voor op 21 December.‘ Dit TV kanaal citeert ‘diverse bronnen’ dat de GAAR methodes van stadsguerrilla gebruikt. Alhoewel de Spaanse politie geen informatie over hen had wie zij zijn en waar ze vandaan komen. Het TV kanaal definieert hen als de meest radicale vleugel van de CDR.
Geen geweld bij de protesten.
Achteraf gezien is er geen enkel geweld door de Catalaanse afscheidingsbewegingen bij de protesten in Barcelona en de rest van Catalonië gepleegd. (Helaas kan dat niet gezegd worden van de politie.) Het bestaan van de GAAR blijkt een puur verzindsel te zijn van de Spaanse media. Wat opvalt is de uniformiteit en eensgezindheid van de media over de valse nieuwsverspreidingen tegen de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging. Het is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Het verspreiden van dergelijke onwaarheden door de Spaanse media is schering en inslag en lijkt soms centraal gestuurd te worden. De unionistische politieke partijen, PP, Ciutadans en de socialistische regeringspartij PSOE van Pedro Sánchez, maken dankbaar gebruik van deze nieuwsberichten voor electoraal gewin. Want de afgunst tegen Catalonië, Catalanofobie, levert in Spanje stemmen op. Het is de Spaanse versie van het antizionisme in voormalig nazi Duitsland. Met dit verschil dat Duitsland, dankzij het Neurenberg proces waar de aanstichters zijn veroordeeld en Duitsland met haar misdaden werden geconfronteerd, dit hoofdstuk heeft afgesloten en Spanje niet.