Vandaag is te merken dat de Spaans socialistische partij, PSOE, een hardere toon begint aan te slaan tegen de afscheidingspolitiek in Catalonië. Tot nu toe hield de PSOE het bij een discussie over een politieke oplossing met overleg tussen de verschillende partijen. Waarschijnlijk is de hardere toon een gevolg dat president Rajoy (PP) en oppositieleider Pedro Sanchez (PSOE) elkaar gister hebben gesproken om meer samen te werken aan ‘het Catalaans probleem’, nadat de Catalaanse politici de ‘juridische overgangswet’ bekend maakten. (Alhoewel Catalonië in de Spaanse visie eigenlijk altijd alleen maar een probleem is, afgezien van de financiële bijdragen die de Catalanen aan het koninkrijk Spanje leveren, meestal aangeduid als solidariteit, alsof het een authentieke kolonie betreft.) Bij monde van de PSOE woordvoerster in het Spaanse congres (en tevens rechter), Margarita Robles, is nu voor het eerst uit socialistische mond te horen dat de stembussen eventueel onder dwang zullen worden verwijderd op of voor de dag van het referendum op 1 Oktober. Zij beschuldigd de verantwoordelijke politici van wettelijke ongehoorzaamheid en van verkwisting van overheidsgeld voor de aankoop van stembussen. Voor het laatste kan gevangenisstraf worden opgelegd en bestaat de reële mogelijkheid dat de politici persoonlijk voor de kosten moeten opdraaien. De beschuldiging houdt echter weinig stand daar het autonome gebied Andalusië reeds in 2003 eigen stembussen heeft gekocht. Dit is nooit een probleem geweest. Nu is de aankoop van stembussen opeens ongrondwettelijk. Het licht er blijkbaar aan wie ze koopt en wat je met een stembus eventueel zoudt willen gaan doen. Vrouwe Justitia, in de vorm van Robles, is blijkbaar niet geheel onbeperkt in haar gezichtsvermogen en heeft haar oordeel reeds klaar alvorens de misdaad heeft plaats gevonden. Later in het radiointerview op kanaal Onda Cero, verzwakte zij haar uitspraak met: ‘We zullen wel zien of het zover komt dat er stembussen komen, hoe ze in de stemlokalen arriveren en of het wel stembussen kunnen worden genoemd’. Ze vergeet dat in andere democratieën zelfs een plastic vuilniscontainer met bovenin een opening erin op volkomen legitieme, legale en grondwettelijke wijze als stembus wordt gebruikt.
Gister dreigde de leider van de PP in Catalonië, Xavier Garcia ALbiol, voor de zoveelste keer met toepassing van artikel 155 van de grondwet: de opheffing van het autonome gebied Catalonië omdat enkele politici een staatsgreep willen plegen. Het lijkt er op dat Albiol niet heeft gehoord dat begin deze maand de PP woordvoerder in het congres, Rafael Hernando, deze maatregel al ter zijde had geschoven. De procedures voor het toepassen van artikel 155 duurt ongeveer 4 maanden. Daar is nu geen tijd meer voor om de stemming op 1 Oktober een halt toe te roepen. Vandaag suggereerde AlÃcia Sánchez-Camacho, ex-leider van de PP in Catalonië en momenteel volksvertegenwoordiger in het Spaanse congres, ook de toepassing van artikel 155. Men probeert misschien enkele onwetenden onder de onafhankelijkheidsbeweging de stuipen op het lijf te jagen. Deze kans is echter nihil daar men in het algemeen goed is geïnformeerd door een redelijk onafhankelijke pers, een fenomeen dat in de rest van Spanje nagenoeg onbekend is. Of de unionisten hebben geen maatregelen meer ter beschikking om het referendum tegen te houden, afgezien van het gebruik van geweld. Laat staan dat de unionisten een politiek aanbod zullen doen als argument dat het beter is om bij Spanje te blijven. Maar deze hebben ze nooit gehad.
De onsamenhangende bedreigingen, vaak tegenstrijdig en volkomen tegen juridische principes in, duidt er op dat er totale wanhoop en diepe verdeeldheid is bij de regeringspartij PP en de grootste oppositiepartij PSOE. Na de manifestatie ‘No tinc por’ hebben ze eindelijk gezien dat de Catalanen niet bang zijn. En tevens vastbesloten in hun streven naar onafhankelijkheid.