(230 woorden)
Vandaag bepaalt het Europese parlement haar toekomst. Maar misschien weet zij dat niet of is zij er zich niet van bewust. Vandaag zullen we zien of het Europese parlement accepteert of de EU lidstaten haar leden het lidmaatschap kunnen onthouden die gekozen zijn door de burgers. Oftewel dat zij accepteert dat het de lidstaten zijn in plaats van de burgers, die uiteindelijk beslissen wie parlementsleden worden door het toepassen van ieder zijn eigen wetgeving: ‘deze wel, deze niet’. Misschien dat de parlementsleden dit maar een onbeduidende gebeurtenis vinden ergens in een onbelangrijke uithoek van Europa. Misschien dat ze helemaal geen sympathie hebben voor de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging en is het alleen maar nog een probleem er bij. Misschien vinden ze dat het beter is geen crisis te veroorzaken met één van de grootste leden van de Unie. Maar als dit de argumenten zijn waarom een staat de parlementsleden kan selecteren om Spanje tevreden te stellen, met welke argumenten zouden andere lidstaten dan niet hun parlementsleden kunnen selecteren? Het gaat er hier om om wie het laatste woord heeft over wie er lid van het Europese parlement mag zijn: de lidstaten of de burgers. Met als gevolg dat dit een parlement is dat de burgers vertegenwoordigd of de staten. Als ze er zich daar nog niet bewust van zijn; er staat een grote menigte voor de deur om hen daaraan te herinneren.