door Vicenç Villatoro, krant Ara
(280 woorden)
Een grote deugd van Jordi Cuixart (voorzitter van de Catalaanse burgerbeweging Omnium Cultural welke bijna twee jaar gevangen zit in afwachting op de gerechtelijke uitspraak, vert.) is zijn capaciteit om gewone, logische en redelijke voorstellen te doen. Maar binnen de kromme situatie van de Spaanse politiek lijken deze voorstellen op onvoorstelbare grappen. Het probleem is niet het voorstel, het is de situatie. Wetend dat (demissionair president, vert.) Sánchez een gespreksronde heeft geopend met de sociale entiteiten van de samenleving, heeft Cuixart in naam van Omnium een ontmoeting met hem aangevraagd. Omnium is één van de grootste en sterkste verenigingen op het Iberische schiereiland zowel met betrekking tot het aantal leden als haar sociale invloed. De burgerbeweging heeft erg veel dingen te vertellen en om naar te luisteren. Omdat zij geen politieke entiteit is, is zij niet iemand voor politieke onderhandelingen. Zij is een entiteit om naar te luisteren en te begrijpen. Maar de aanvraag van Cuixart wordt geweigerd alsof het een buitensporigheid is. Want Pedro Sánchez wil niet luisteren en wil niet begrijpen. Hij zit daar in zijn Moncloa kasteel (het presidentieel verblijf, vert.) met zijn eigen logica, in een wereld vol gebogen spiegels waar niet iedere realiteit welkom is. Je kunt er alleen binnenkomen als je je vooraf uitspreekt als de heilige en verstandige onderworpene die afziet van zijn doelstellingen. Zoals iedereen die in dit kasteel woont, is Sánchez er van overtuigd dat wat je niet hoort ook niet bestaat. Half Catalonië bestaat niet. Zij is buitengesloten. Vanuit het kasteel ziet men alleen wat er binnen in het kasteel bestaat. En het kasteel van Moncloa lijkt iedere dag sterker op het kasteel van Kafka.