(190 woorden)
Als volgens de uitspraak van het Hooggerechtshof het onafhankelijkheidsstreven van Catalonië slechts een ‘waanidee’ was, waarom zijn de straffen dan zo hoog? Terwijl er in Spanje zonder enige strafvervolgingen erg gewelddadige protestdemonstraties hebben plaatsgevonden, waarom past men dan nu de misdaad ‘opstand’ toe tegen degenen van 20 September (de burgerleiders die een protestdemonstratie hielden) en die van 1 Oktober (de politici die het referendum organiseerden)? Het antwoord bestaat uit slechts één enkel woord: Catalonië. Catalonië zet, zowel tijdens de dictatuur als tijdens de democratie, het zenuwstelsel van de Spaanse natie op scherp. Alleen haar naam noemen roept al een golf van patriotisme op zodat iedereen vanaf de pleinen van de kazernes tot aan het koninklijk paleis via alle televisie kanalen roept: ‘Op tegen hen, olee!’. Catalonië is het woord dat de voorzitter van de Hoge Juridische Raad uitlokt om te zeggen dat de eenheid van Spanje het fundament is van de rechtsstaat. Het is het woord dat (rechter van het tribunaal van het Hooggerechtshof) Marchena er toe beweegt om een ‘low cost’ oproer te verzinnen. Waarom is het opstand? Want het is voor het vaderland, idioot!