(670 woorden)
Het ANC heeft vijf wandeltochten georganisseerd vanuit de Catalaanse steden Girona, Vic, Berga, Tarragona en Tarrega. De wandeltochten duren drie dagen. Zij hebben een dagelijkse lengte van zo’n 40 km en zullen via de Catalaanse hoofdwegen samenstromen in Barcelona. Daar zal zij eindigen met een grote demonstratie.
Gisteren nam ik deel aan het gedeelte dat ‘s-middags werd gedaan vanaf Navas tot aan Manresa. Vanwege mijn enkelblessure deed ik het met de fiets. Het is niet gemakkelijk om met een racefiets 4 km/uur te rijden! Deze kolonne begon ‘s-morgens in Berga met zo’n 5000 mensen en eindigde in Manresa met een 15.000 personen. Ik ken er twee die het gehele stuk vanaf Berga tot aan Manresa gelopen hebben, meer dan 40 km!
Het is allemaal ontzettend goed georganiseerd zoals we van het ANC met de diada’s (de jaarlijkse protesten op 11 September) gewend zijn. Met eten en drinken voor onderweg en slaapmogelijkheid voor ‘s-nachts om de volgende dag verder te kunnen lopen indien men dat wenst. De sfeer is erg gezellig en gemoedelijk. Iedere keer wanneer we langs een dorp of stad kwamen (Balsareny, Sallent, la Botjosa) voegden er zich mensen bij. Op de viaducten werden we aangemoedigd door toeschouwers met vlaggen, gele linten en geroep ‘vrijheid voor de politieke gevangenen’ of ‘onafhankelijkheid’. Toen we in Manresa arriveerden kregen we een groot onthaal. De wandeltocht veranderde daar in een grote protestdemonstratie. In eerste instantie zouden we langs de kazerne van de Guardia Civil lopen. Maar omdat er daar al een cassolada (met lepels op pannen slaan) werd gehouden waarbij het vol stond met ME van de Catalaanse politie en Guardia Civil, leidde men de wandeltocht een straat om. Desondanks belandde ik middenin de cassolada en stond toen plotseling en ongewild oog in oog met de gehelmde politiemonsters. Gelukkig liet men mij er door om mijn route naar het eindpunt van de wandeltocht, de sporthal van Manresa ‘El Congost’, voort te zetten. Toen we daar aankwamen, lazen we dat de jongeren van de cassolade reeds met de politie in de clinch lagen. Ook hoorde ik een knal, maar weet niet of dat een schot met rubberen kogel van de politie was.
Het is erg jammer dat bepaalde groepen zich door de politie laten uitlokken tot het in brand steken van vuilniscontainers of het gooien van flessen water en, gister voor het eerst, ook met stenen. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat er infiltranten van Spaanse zijde bij zitten. In Manresa hield de Catalaanse politie afgelopen week een persoon bij de rechtbank aan die ‘verdacht gedrag’ vertoonde. Hij had allerlei materiaal in zijn auto van Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging, zoals estelade vlaggen. Bij controle bleek het een medewerker van de Spaanse binnenlandse veiligheidsdienst (CNI) te zijn. Afgezien van infiltranten zijn er ook video’s op Twitter te zien waarbij de politie zelf containers in brand steekt of bestaande branden aanwakkert.
Tijdens de demonstraties op het vliegveld afgelopen Maandag is het duidelijk geworden dat het Spaanse ministerie van BiZa de facto het leiderschap heeft over de Catalaanse politie, terwijl zij officieel onder toezicht staat van de Catalaanse overheid. De Spaanse minister van BiZa, Fernando Grande-Marlaska (voormalig rechter van het Audiencia Nacional welke reeds enkele malen door het Europese Hof van de Mensenrechten is veroordeeld), houdt er op deze manier liever een bedekte vorm van noodtoestand op na dan dat hij een officiële staat van beleg afkondigt. Het geweld op straat is natuurlijk koren op de molen van de demissionaire regeringspartij PSOE om stemmen te winnen bij de verkiezingen van 10 November.
De Catalaanse minister van BiZa, Buch, hangt aan een zijden draadje wegens het harde en onververantwoordelijke optreden van de Catalaanse politie. Op het vliegveld voerde deze charges uit zonder enige aanleiding. Ook werden journalisten, duidelijk zichtbaar met hun ‘PRESS’ hesjes, door de politie met knuppels geslagen en mishandelt.
Kortom, ik blijf er bij dat de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging vreedzaam is, net zoals zij de afgelopen tien jaren is geweest. Dat zij nu overgaat tot vreedzame acties van wettelijke ongehoorzaamheid, is slechts een democratisch middel tegen een Staat die een vreedzame protestdemonstratie of het stemmen voor een referendum veroordeelt als een opstand waarvoor negen a dertien jaar gevangenisstraf voor staat.