Het maakt werkelijk indruk hoe een groot gedeelte van het unionisme een stap verder is gegaan dan zij zou kunnen doen. Dit laat de onbegrijpelijke woede zien over wat een politiek debat zou moeten zijn, zoals ieder willekeurig politiek debat in het Europa van de 21-ste eeuw. Van de leugens van El Periódico naar de georganiseerde campagne van beledigingen, door het scheldwoord ‘xarnego’ te gebruiken (scheldwoord voor Spaanse emigrant naar Catalonië. Hiervoor werd de woordvoerder van de Catalaanse politie, met zijn Spaanse naam Trapero, door de onderdirecteur van El PaÃs uitgemaakt, vert.), is het overduidelijk dat het unionisme – op bijna alle mogelijke niveaus – heeft besloten om het respect naar de ander, de realiteit en ook het weinige debat wat er nog was, te verlaten en heeft het unionisme besloten om de ruzie, zenuwen en confrontatie te zoeken.
En dit alles om een duidelijke reden. Ze weten dat deze week het parlement en de regering de juridische overgangswet en de referendumwet zullen goedkeuren en dat officieel zal worden opgeroepen voor de stemming in het referendum op 1 Oktober. Op deze manier, voor de eerste keer, zal de grondwet niet van toepassing zijn in Catalonië. Dat zal een grote en belangrijke stap zijn. Meer concreet, artikel 3.2 van de referendumwet zegt het overduidelijk: “Deze wet vestigt een uitzonderlijk juridisch regiem, bedoeld om het referendum van zelfbeschikking te regelen en te garanderen. Het staat hiërarchisch boven alle normen die hiermee in conflict zouden kunnen komen te staan, en regelt hiermee een fundamenteel en onafscheidelijk recht van het Catalaanse volk.”
Dit betekent dat vanaf het moment van goedkeuring, deze week, de mogelijke reacties van de Spaanse staat, gebaseerd op haar wetten en tribunalen, geen effect meer hebben. De staat kan haar dicteren en communiseren, maar het parlement en de regering hebben een legaal argument om daar geen gehoor aan te geven. En dat zal zij ook doen.
We zijn aangekomen aan de concrete en directe uitoefening van de Catalaanse legaliteit, aan wat we vaak ‘de botsing van de treinen’ noemen. En we zijn hiertoe gekomen zonder dat de Spaanse staat op geen enkele manier iets heeft kunnen doen aan de rigoureuze manier en het gezonde verstand waarmee de onafhankelijkheidsbeweging een democratisch mandaat toepassen, uitgedrukt in de verkiezing van 27 September 2015
Hierdoor verschijnt voor hen een nog veel erger feit aan de horizon. Dat is het bewustzijn dat het resultaat van 1 Oktober positief zal zijn, in het voordeel van de onafhankelijkheid. Gedurende jaren en jaren hebben zij zich vergist en nu hebben zij geen tijd meer om zich bij te stellen en een democratisch debat te houden, wat ze hadden kunnen doen als hun essentieel nationalisme hen niet van het rationeel denken zou hebben weerhouden.
Nu hebben ze alleen nog maar 21 dagen en de reactie van het land en van haar overheidsinstellingen als gevolg van de terroristische aanvallen in Barcelona en Cambrills hebben hen laten zien dat zelfs de provocatie van een immense schok niet meer de mogelijkheid biedt om de democratische, vreedzame en veelzijdige burgerlijke vastbeslotenheid te veranderen en heeft haar gebracht waar we nu zijn. Dit is de reden waarom zij nu, in hun wanhoop, ons trachten te laten ontsporen van de weg waar we nu op gaan. Ze willen ons tot in het extreme provoceren zodat het ondraaglijke wordt. Om te zien of we uiteindelijk dingen zullen doen die ontoelaatbaar zijn. Dit alles wetende dat de realiteit tegen hun in werkt. Het beeld van de Spaanse vlaggen die geaccepteerd werden zonder enig probleem door degenen die de estelades droegen (Catalaanse onafhankelijkheidsvlag, vert) op de dag van de protestmars was een immense les in gezamelijke intelligentie en een authentieke politieke manifestatie in het voordeel van de republiek voor iedereen, ook voor de nee-stemmers.
Maar, voor het geval, verlies voor geen seconde uit het oog dat in de komende eenentwintig dagen willen ze ons nijdig, agressief en gewelddadig zien. Dit is de laatste troef die ze hebben: omdat ze de realiteit niet meer kunnen omkeren in hun voordeel, eens kijken of ze de onze kunnen veranderen. Daarom; glimlach, wees opgewekt, besluitvaardig en oprecht. We hebben allemaal hard gewerkt om te winnen en de victorie wacht op ons over vier weken.