(1300 woorden leesplezier)
Langzaam terug naar het normale leven
Eindelijk konden we sinds gisteren, Zaterdag twee Mei, naar buiten om
wat te gaan wandelen of sporten. Dat moet je dan wel tussen 6:00 en
10:00 uur ‘s-morgens of 8:00 en 11:00 uur ‘s-avonds doen. Je mag maar
één keer per dag gaan wandelen, fietsen of hardlopen en je moet binnen
je woongemeente blijven. Dat laatste is, voor bijvoorbeeld fietsers,
niet erg handig omdat de grootte van een gemeente soms minuscuul klein
is. Buiten deze uren mogen ouderen van dagen en kinderen (de laatsten
onder begeleiding) de straat op zonder door de sporters te worden
besmet.
Verplichte mondkapjes onverkrijgbaar of onveilig
Gisterenavond (Zaterdag, na winkelsluitingstijd voorzover de winkels
open zijn) maakte president Sanchez bekend dat met ingang van de
eerstvolgende werkdag (aanstaande Maandag) het dragen van een mondkapje
verplicht is indien men met het openbaar vervoer reist. De enige winkels
die echter op Zondag open zijn en waar maskers verkregen kunnen worden
zijn de apotheken. De voorzitter van het college van apotheken in
Catalonië zegt echter dat ze van niets weten en dat de farmacies
onvoldoende voorraad hebben. De maskers die door de regering op de
stations zullen worden uitgedeeld, voldoen volgens het college niet aan
de eisen om de mensen te beschermen. Het effect is dus dat de reizigers
zich beschermt voelen, maar in realiteit een verhoogt risico lopen om
besmet te worden dan wanneer men niets draagt en de onderlinge afstand
van 1,5m respecteert. Indien hierdoor dodelijke slachtoffers gaan vallen
zou de regering van Sanchez op zijn minst voor ‘dood door schuld’
moeten worden aangeklaagd indien zijn desastreuze beleid niet onder het
hoofdstuk genocide valt.
‘Overleg’ en ‘coördinatie’
Op de wekelijkse vergadering tussen de presidenten van de Spaanse
autonome gebieden van het o zo federale Spanje en de minister president
vertelt deze laatste hetzelfde wat hij de vorige dag in zijn
persconferentie aan de bevolking bekend heeft gemaakt. Naar de
argumenten van, onder andere de Catalaanse president Quim Torra, om het
normalisatieproces aan de autonome gebieden over te laten wordt (voor de
zesde week op rij tijdens deze crisis) geen gehoor gegeven. Torra voelt
zich als president daarom terecht beledigd. “Deze ‘coördinatie’ met de
autonome gebieden, zoals Sanchez deze noemt, is niets anders dan het
centraliseren van de overheidstaken”, zo twittert Torra geërgerd. Hij
dringt er bij de Spaanse president op aan om de noodtoestand voor
Catalonië op te heffen of tenminste de autonome regering het proces van
normalisatie zelf uit te laten voeren.
Uiteindelijk wordt overeengekomen dat de Catalaanse minister van gezondheidszorg, Alba Vergés, aan het eind van de middag met haar Spaanse collega, Salvador Illa, overleg zullen plegen. In dit overleg doet Vergés haar beklag bij de Spaanse minister dat hij reeds de data van de-isolatie bekend heeft gemaakt zonder dat hij de informatie over de besmettingsgevallen in Catalonië tot zijn beschikking heeft. Na dit overleg verkondigt de Catalaanse minister dat Illa geaccepteerd heeft dat het normalisatie proces volgens de zogenaamde gezondheidsgebieden zal plaats vinden in plaats van de provincies. Later in de avond zegt de Spaanse minister van volksgezondheid (een partijbons met twee jaar werkervaring in het semi-particuliere bedrijfsleven dankzij zijn studie filosofie als academische bagage en opgeklommen tot deze ministerspost vanuit zijn burgermeesterschap van het dorp La Roca del Vallès), dat er nog niets definitief is besloten en dat men is overeengekomen ‘om de voorstellen te bestuderen’.
Persconferentie
Op de persvoorlichting van de Spaanse regering werd de vicepresidente
Teresa Ribera* gevraagd waarom Portugal zo weinig slachtoffers (1043)
heeft in tegenstelling tot Spanje (25264). Haar verklaring was dat Portugal ten westen van Spanje ligt
en de besmetting vanuit het oosten (China en Italië) kwam. Het land had
dus meer tijd om te reageren op de aankomende pandemie. Bij doorvragen
van de journalist dat iedereen dezelfde informatie van het WHO tot zijn
beschikking heeft en dat Portugal een dag eerder de noodtoestand
afkondigde, verklaarde de vicepresidente dat het allemaal achteraf
gezien gemakkelijk praten is. De meest redelijke verklaring is dat
Portugal op het moment van de noodtoestand direct besloot om haar
bevolking te isoleren en dat Spanje daar nog twee weken mee wachtte. Dit
tot grote ergenis van onder andere de Catalaanse president Quim Torra.
Ook voor de Nederlandse NOS journalist Rob Zoutberg werd voor vandaag een rol weggelegd. Hij vroeg de Spaanse minister van volksgezondheid of de zogenaamde ‘intelligente’ isolatiemethode in Nederland ook niet in Spanje zou functioneren. Als antwoord kreeg hij van de minister te horen dat niemand Spanje de les hoeft te lezen en dat de Spanjaarden zich op voorbeeldige wijze gedragen. Op zijn vraag of de minister goed slaapt werd niet op ingegaan. Nadat minister van financiën Wopke Hoekstra op weinig diplomatieke manier te kennen gaf dat Nederland weinig zin heeft om Spanje en Italië te gaan financieren, ligt iedere Nederlandse inbreng nogal gevoelig bij de o zo trotse Spanjaarden.
Corruptie koning Juan Carlos I
Deze week kwam een nieuw fraudeschandaal van
voormalig koning Juan Carlos I aan het licht. Volgens de openbaar
aanklager in Geneve had hij in 2010 een koffer met 1,7 miljoen Euro ‘s
van de koning van Bahrain ontvangen voor zijn ‘bewezen diensten’
(doorgaans betreft dit de verkoop van wapens) en het geld op zijn
rekening van de Zwitserse Mirabaud bank gestort. Op dezelfde rekening
ontving Juan Carlos ook 65 miljoen Euro van de koning van Saudi Arabie,
Abdulla, als commissie voor de aanleg van de hogesnelheidstrein naar
Mekka. Vandaag schreef de
krant Vilaweb dat hij voor de witwaspraktijken gebruik maakte van de
bemiddeling van advocaat Arturo Fasana. Het artikel beschrijft dat de
krant El Confidencial in 2014 raporteerde dat deze advocaat door de
openbaar aanklager van Geneve verdacht werd van witwaspraktijken door de
ETA. Toen het Zwitserse OM om meer informatie over Fasana bij het
Spaanse ministerie van BiZa vroeg, kreeg zij nooit een antwoord. Volgens
El Confidencial werd het stilzwijgen van BiZa in 2014 verklaard omdat
deze advocaat ook zijn geldwitwas diensten bewees aan de Guardia Civil
in Galicië voor haar drugssmokkelpraktijken. Het ministerie van BiZa
wilde dus niet haar eigen vuile was buiten hangen. El Confidencial heeft
het artikel later van haar website verwijderd maar het is nog te vinden op archive.org.
Gedurende de periode rond 2010 vond in Spanje het hoogtepunt van de
economische crisis met bijbehorende humanitaire malaise plaats. In
dezelfde periode verrijkte toenmalig koning Juan Carlos I zich dus met
tientallen miljoenen Euro ‘s zonder bij te dragen aan de Spaanse kas en
daarmee aan de verlichting van het humanitaire leed onder zijn
bevolking. Tevens maakte hij met zeer grote waarschijnlijkheid gebruik
van een aan ETA terroristen gerelateerde persoon. Het euvel zal zeker
niet bijdragen aan de populariteit en stabiliteit van het Spaanse
koningshuis, en daarmee de stabiliteit van het land als geheel.
De eenheid van Spanje boven alles
De in Catalonië woonachtige en ultrarechtse schrijver Javier Cercas werd
geïnterviewd door de krant El Periódico. Bij de vraag wat hij van de
coronavirus crisis vindt, antwoordde hij: ‘Het is natuur verschrikkelijk
wat er gebeurd, maar ik werd meer geraakt door de zomer van 2017’. Hij
doelde daarmee op het referendum in Catalonië over de onafhankelijkheid
van Spanje. De fractievoorzitter van de socialistische PSC partij
(onderdeel van de Spaanse regeringspartij PSOE) in het Catalaanse
Parlement, Miquel Iceta, re-twitterde de problematische uitspraak van Cercas. Daarmee geeft hij dus te kennen achter dit standpunt te staan.
De intelectueel Cercas en de parlementariër Iceta vinden dus dat de
25.000 doden in Spanje minder erg zijn dan het uitoefenen van een
internationaal recht, zoals zelfbeschikking, op democratische manier.
Ziehier het Spaans nationalisme in haar meest pure vorm. In een
democratisch land zou zoiets politieke gevolgen voor de
fractievoorzittter hebben. We kijken er met argusogen naar uit, maar
gezien de ervaringen hebben we eerlijk gezegd weinig hoop.
* De Spaanse regering heeft vier vicepresidenten om de coalitiegenoot Podemos het gevoel te geven dat zij ook belangrijk zijn. In deze crisis spelen zij echter nagenoeg geen rol.