Joffre Llombart
Catalonië is een land waar haar Parlement een wet aanneemt voor een bankbelasting voor de rijken en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement de burgers beschermt die bedrogen zijn met hypotheken of aandelen en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement garandeert dat haar arme burgers licht, water en gas hebben gedurende de koude wintermaanden en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement een belastingwet aanneemt voor ieder leeg apartement om aan sociale woningen te besteden en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement politieke regels aanneemt voor gelijkheid tussen vrouw en man en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement zegt dat de Catalaanse taal op school de voertaal is en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement een belasting heft voor nucleaire centrales om deze te besteden aan milieuzorg en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement fracking op haar territorium verbiedt en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement een belastingwet aanneemt voor Internetproviders om dit geld aan cultuur te besteden en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Catalonië is een land waar haar Parlement verbiedt om stierengevechten te houden en het Constitutioneel gerechtshof annuleert dit.
Deze samenvatting kan in twee minuten gelezen worden. Maar de lijst, die drie keer langer zou kunnen zijn, is gegroeid met de jaren.
Er ontbreken de universiteitsbeurzen, de infrastructuur van personentreinen, de autokentekens, de sluitingswet voor winkels en een honderdtal overheidstaken meer waarin duidelijk blijkt dat, ondanks een Parlementaire meerderheid, wanneer het puntje bij het paaltje komt, waardeloos zijn want Madrid heeft altijd het laatste woord.
Na 38 jaar Grondwet en het begin van een zogenaamde decentralisatie laten de gerechtelijke uitspraken door de tijd heen ons duidelijk de manier van doen zien: men hevelt overheidstaken over naar een Autonoom Gebied, deze voert het uit. Maar als de centrale overheid de wet niet aanstaat, een van de twee: of het Constitutioneel gerechtshof annuleert de wet of men schrijft een Spaanse wet welke, volgens de Grondwet, een hogere rangschikking heeft dan die van het Autonome Gebied zodat deze wordt geannuleerd.
En wanneer je je afvraagt of het zinvol is om in zo’n staat door te gaan, komt uit dat ook deze vraag verboden is. Net zoals het verboden is, met het risico op gevangenisstraf, een Parlementair debat te voeren over hoe een staat er uit zou kunnen zien die niet zoveel verbied.
Dat is ook verboden.
En op deze manier, van verbod naar verbod, zijn er iedere keer meer mensen die, in plaats zich de verboden vraag te vragen, een antwoord beginnen te geven. Zonder dat iemand hen heeft gevraagd waarom dit verboden is.
En wat als je een overtuigend antwoord hebt op een vraag die verboden is? Dan is er geen tribunaal meer die het annuleert.