bron: Vilaweb
1. Het referendum is een misdaad en is illegaal
Afgezien dat het referendum wordt uitgevoerd aan de hand van de referendumwet over zelfbeschikking van Catalonië, zelfs de strafwet van de Spaanse wet stelt dat een referendum geen misdaad is.
De oproep van een referendum is geen misdaad, het is zelfs bekrachtigd door het Spaanse Congres en het Constitutioneel Hof (TC) dat dit niet het geval is. De PP veranderde de strafwet om de president van Baskenland te kunnen beschuldigen. Deze hervorming werd geannuleerd door het TC en door het Parlement onder de regering van RodrÃguez Zapatero.
2. Het zelfbeschikkingrecht bestaat nergens ter wereld.
Het zelfbeschikkingrecht is vastgelegd in het eerste artikel van het statuut van de Verenigde Staten van Amerika:
‘De ontwikkeling van vriendschappelijke relaties tussen naties die gebaseerd zijn op respect en het beginsel van gelijkheid van volkeren en hun recht op vrije zelfbeschikking en het nemen van de daardoor benodigde maatregelen om de universele vrede te versterken[…]’
Maar dit recht is bovenal vastegelegd in de twee verdragen van de Verenigde Naties geformuleerd in 1966, welke bekend staan als het Internationaal Verdag van Burger en Politieke rechten en het Verdrag van Economisch, Sociaal en Cultureel Recht, welke door haar leden gerespecteerd moeten worden. Beide verdragen bevatten dezelfde tekst in hun eerste artikel:
‘Ieder volk heeft het recht op zelfbeschikking. Aan de hand van dit recht kunnen zij vrij hun politieke status, economische, sociale en culture ontwikkeling bepalen.’
Een gewoonteleugen van ex-minister van buitenlandse zaken GarcÃa-Margallo is dat er slechts drie staten zijn die het zelfbeschikkingsrecht in hun grondwet hebben. Dit is ronduit gelogen. Er zijn 38 grondwetten die verwijzen naar zelfbeschikkingsrecht en dit als legitiem beschouwen. Dit zijn onder andere 9 van 28 lidstaten van de EU: Duitsland, Kroatië, Slowakije, Slovenië, Estland, Frankrijk, Hongarije, Letland en Portugal. Hier zijn alle referenties.
3. Spanje kan het referendum niet toestaan omdat de grondwet het niet toestaat.
Artikel 10.2 van de Spaanse grondwet zegt:
‘De normen met betrekking tot fundamentele rechten en vrijheden die de grondwet kent worden geïnterpreteerd volgens de Algemene Verklaring van de Rechten van de Mens en de internationale regels overeenkomsten over deze materie die door Spanje zijn ondertekend.’
En artikel 96 voegt daar bij:
‘De internationale verdragen die zijn overeengekomen, vormen een integraal onderdeel wanneer zij officieel in Spanje zijn gepubliceerd. Haar artikelen kunnen alleen worden weggehaald, veranderd of afgesteld op een manier zoals beschreven in dezelfde verdragen of in overeenstemming met de algemene normen van het Internationaal Recht.’
Op 28 September 1976 ondertekende de Spaanse regering de twee genoemde convenanten van de VN. We herhalen wat het eerste artikel schrijft:
‘Alle volken hebben het recht op zelfbeschikking. Naar aanleiding van dit recht kunnen zij op vrije manier hun politieke status bepalen en ook hun sociale, culturele en economische ontwikkeling verzorgen.’
De ondertekening (welke hier is te vinden, ondertekend door Juan Carlos, welke zegt:
‘Ik ondersteun en bevestig alles wat hier staat en beloof er aan te voldoen, er op toe te zien dat er aan wordt voldaan en dat er nauwkeurig toezicht op wordt houden op alle onderdelen daarvan.’
Hier uit volgt dat Spanje verplicht is om aan het zelfbeschikkingsrecht te voldoen en dit recht te volgen. Zij kan niet aan de verplichtingen ontkomen die door de VN opgelegd zijn.
4. Catalonië is nooit onafhankelijk geweest. Het is een Autonoom gebied want dit was zo besloten in de Spaanse grondwet. Het heeft daarom geen historische rechten die ze zou kunnen toepassen.
Gelogen. De historische rechten van Catalonië staan boven iedere twijfel. Tot 1714 vormde Catalonië geen deel van wat nu Spanje is. De Catalaans-Aragonese kroon was een federale staat die gebieden van het Iberische schiereiland, de eilanden in de Middellandse zee inhielden. In 1714 werd Catalonië tegen haar wil, met geweld, bij Spanje gevoegd. Maar vanaf dat moment heeft zij vier keer de onafhankelijkheid uitgeroepen:
– tussen 1810 en 1812 was het Prinsendom volledig onafhankelijk en behield nauwe relaties met het Franse keizerrijk.
-In de maan Maart van 1873 riepen de provinciale staten van Barcelona de staat Catalonië uit, welke de vier provincies van het Prinsendom en de vier Baleaarse en Pitiüses eilanden omvatte. Deze staat werd geïntegreerd met de geboorte van de eerste republiek van Spanje.
-In 1931 en 1934 riep de Generalitat de Catalaanse republiek uit. Op 14 April 1931 deed Francesc Macià dit, enkele uren voordat Madrid de Spaanse republiek uitriep. Drie dagen later accepteerde Macià dat de Catalaanse republiek deel zou vormen van de Spaanse republiek. LluÃs Companys riep de Catalaanse republiek uit op 6 Oktober 1934, welke door Spaans militair ingrijpen tenniet werd gedaan.
Maar het belangrijkste argument is dat het onmogelijk is dat de grondwet de oorzaak is dat Generalitat van Catalonië weer in ere werd hersteld. De Generalitat bestond reeds voordat de grondwet werd aangenomen.
De Generalitat werd weer opgericht door koninklijk besluit door het decreet 41/1977 op 4 Oktober (deze is hier te vinden) welke de legitimiteit van president Josep Tarradellas erkent, gekozen door de overheidsinstellingen van de republiek. De Spaanse grondwet werd pas op 29 December 1978 aangenomen. Toen werd het in de staatskrant (BOE) gepubliceerd. De Generalitat functioneerde toen reeds meer dan een jaar.
5. De onafhankelijkheid kan niet door een eenzijdig referendum worden verkregen. zonder instemming met de Spaanse staat.
Gelogen. Tussen 1905 en 1991 waren 52 entiteiten zoals Catalonië die een referendum over onafhankelijkheid hielden. Na 1991 zijn het er 53 meer die dit gedaan hebben. Dus in meer dan een eeuw hebben er 105 referenda over onafhankelijkheid plaats gevonden.
Van de 53 referenda na 1991 waren er 26 eenzijdig. Sinds 1991 zijn er wereldwijd 26 onafhankelijke staten bijgekomen, waarvan een overgrote meerderheid door eenzijdige referenda. Zeven van deze vormen nu deel van de Europese Unie: Kroatië, Slovenië, Estland, Letland. Litouwen en de Republiek Tsjechië. (Hier is een lijst met referenda over onafhankelijkheid te vinden.
Tot slot, als gevolg van de eenzijdige onafhankelijkheid van Kosovo, laat het Internationaal Hof van Justitie zien dat er geen enkel verbod bestaat die gebruikt kan worden om een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring tegen te houden.