1. Kritiek op een artikel uit de Volkskrant
Naar aanleiding van dit artikel wil ik graag het volgende kwijt. De correspondente van de Volkskrant, Maartje Bakker, zou haar ogen een klein beetje meer mogen openen dan alleen maar naar het handjevol Spanjaarden luisteren die zeggen dat de Spaanse taal op de scholen in Catalonië verboden is. Het is logisch dat in Catalonië de Catalaanse taal de voertaal is. Daarvoor is Catalonië een autonoom gebied. Of althans, zo zou het moeten zijn. Na de gedeeltelijke verwerping van het Statuut door het Constitutioneel hof in 2010 is dit helaas niet meer het geval. Sindsdien kan een enkele leerling eisen dat de les in het Spaans wordt gegeven, ondanks dat alle andere leerlingen het Catalaans prefereren. De Spaanse taal is dus niet verboden op de scholen. Trouwens, alle Catalaanse leerlingen zijn verplicht de Spaanse taal te leren. Volgens de statistieken van het Spaanse ministerie is het niveau van de Spaanse taal van de Catalaanse leerlingen zelfs hoger dan gemiddeld. Het waren juist ‘immigranten’ uit andere delen van Spanje die indertijd vroegen dat hun kinderen Catalaans onderwijs zouden krijgen om beter in de samenleving te kunnen integreren. Daar komt bij dat op veel scholen vaak om praktische redenen in het Spaans les wordt gegeven (en getolereerd) omdat of de meerderheid van de leerlingen of de leraar zich gemakkelijker uitdrukt in het Spaans. Dit is vooral in de grote steden rond Barcelona het geval is. Maartje Bakker, ga nou niet vertellen dat het Spaans onderdrukt wordt in Catalonië en dat Catalaanse leerlingen worden geïndoctrineerd. Alsjeblieft. Men zou eerder de Spaanse overheid van indoctrinatie kunnen beschuldigen toen ex-minister van onderwijs, Wert, in het Spaanse Congres zei dat we de Catalaanse leerlingen moeten ‘verspanjoliseren’. En wat te zeggen van de indoctrinatie van de leerlingen die onder het Franco regiem? Zij moesten het sterk Franco-gepoliticeerde onderwijs (Nazi groet, Cara al sol zingen) in het Spaans volgen. Gezien het hoge percentage voorstanders van onafhankelijkheid onder deze groep, heeft die indoctrinatie tenminste niet veel geholpen. Een klein beetje meer respect voor een natie die in Spanje in de minderheid is en moet vechten voor het behoud voor haar taal en cultuur, zou op haar plaats zijn. Het respect voor Catalonië, dat notabene een groot respect heeft voor andere talen en culturen die het herbergt, inclusief de Spaanse, wordt in Spanje zelf al meer dan genoeg met voeten getreden.
2. Nawoord
Op het moment van schrijven had het artikel in de Volkskrant als ondertitel dat het Spaans op de Catalaanse scholen verboden is. Later is dit weggehaald. Ik blijf er bij dat het artikel schromelijk tekort doet aan de realiteit van het onderwijs in Catalonië.
In totaal zijn er 17 kinderen in geheel Catalonë die een rechtszaak hebben aangespannen om volledig in het Spaans les te krijgen. Als ik het me goed herinner, hebben drie van hen toen de rechtszaak gewonnen. Er is echter één probleem, volledig onderwijs in het Spaans is in Catalonië geheel afwezig, zelfs op de privé scholen. Dit betekend dat ter wille van één leerling alle leerlingen in zijn of haar klas tegen hun zin in de lessen in het Spaans moeten ontvangen óf dat de betreffende leerling, op kosten van de Catalaanse belastingbetaler, tot een maximum van EU 6000, privéles krijgt. Ik mag duidelijk zijn dat deze wet, door de Spaanse regering van Rajoy opgelegd als gevolg van de gedeeltelijke annulering van het Statuut door het Constitutioneel hof, niet goed is voor de harmonie op de school en in de samenleving in het algemeen.