Vanmiddag zal de plenaire vergadering van het Catalaanse Parlement plaatsvinden. In deze vergadering zal de president van de Catalaanse regering (de Generalitat), Carles Puigdemont, de uiteindelijke resultaten bespreken van het referendum met de vraag of Catalonië een onafhankelijke republiek moet worden, welke op 1 Oktober gehouden werd. Om te voorkomen dat de plenaire vergadering door het spaans Constitutioneel Hof verboden wordt, zoals gisteren het geval was, is niet gezegd of in deze vergadering ook besloten zal worden om de onafhankelijkheid in stemming te brengen. Maar met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal vandaag over de onafhankelijkheid in het Parlement worden gestemd en aangenomen. Daarmee is de republiek Catalonië dan een feit. De verwachting is dat de vergadering lang zal duren door het fillibusterisme van de unionistische partijen. Maar zij kunnen de onafhankelijkheid niet tegenhouden, hooguit uitstellen tot laat vanavond of vroeg in de ochtend van 11 Oktober.
Tegen de Nederlandstalige spanjaarden of sympathisanten die liever hadden gezien dat Catalonië niet weg gaat, wil ik het volgende zeggen. Catalonië wil onafhankelijk worden zodat zij zelf kan beslissen hoe, met wie en in welke richting zij gaat. Het is een beslissing die zij genomen heeft over zichzelf en tegen niemand. Het is niet uit haat of afgunst tegen spanje, het is geen nationalisme dat opstaat tegen een andere natie. Veel Catalanen hebben zelfs door hun afkomst, vrienden, familie, cultuur en taal een hechte band met spanje. Zij wensen, hun vaak geliefde, spanje daarom ook het allerbeste toe. Ook nu spanje zonder Catalonië verder moet gaan. Daarom heeft de Catalaanse regering, in opdracht en in de geest van het Catalaanse volk, altijd willen onderhandelen. Toen, over het referendum, wat helaas tot ieders spijt niet gelukt is. Nu, over een zo snelle en soepel mogelijke overgang van autonoom gebied naar onafhankelijke republiek. Het is in het belang van Catalonië, maar zeker ook in dat van spanje en de andere volken om ons heen, dat de schade van zo’n overgang, in economisch en in menselijk opzicht, tot een minimum beperkt blijft. Ik hoop daarom dat spanje deze verandering op zich zal nemen als een uitdaging voor zichzelf. Zodat zij, naast Catalonië, een eerlijk, rechtvaardig en welvarend land zal zijn voor haar inwoners.