Aanstaande vrijdag 27 Oktober wordt in de spaanse Senaat gestemd over de toepassing van grondwetsartikel 155 om de Catalaanse autonomie op te heffen. Het plan van de regering Rajoy gaat echter veel verder dan artikel 155 toestaat. Hij, zijn regering en zijn PP partij, die pretenderen legaal te zijn en Catalonië weer onder de spaanse grondwet terug willen brengen, handelt zelf regelrecht tegen deze grondwet in. Maar niet alleen dat: ze handeld zelfs tegen de Europese en internationale conventies in met betrekking tot de rechten van de mens en van de volkeren. Dit alles komt voort uit de meest corrupte politieke partij in Europa, waarvan bewezen is dat zij gedurende tientallen jaren een dubbele boekhouding er op na heeft gehouden en tot en met in de allerhoogste regionen van de partij de leiders ongeregelde betalingen ontvangen van bedrijven in ruil voor het verlenen van opdrachten voor de bouw en infrastructuren.
Deze corrupte politieke partij, die nog steeds niet illegaal is verklaard als criminele organisatie omdat zij justitie naar haar hand heeft gezet, wil de Catalaanse regering ontzetten. Ook in dit geval geheel volgens haar partijcultuur; op illegale manier. Daarna wil de president van spanje een bestuur in Catalonië opleggen in de vorm van een commissie, samengesteld door de Senaat waar zijn partij de absolute meerderheid heeft, en die niet is gekozen door het Catalaanse volk. Het opgelegde bestuur gaat dan regeren tegen de wil van 7,5 miljoen mensen in die in deze regio leven. Dit bestuur kan daarom niet democratisch worden genoemd. En daarom is spanje vanaf aanstaande Vrijdag geen democratie meer, maar iets anders.
De tot op het bot corrupte PP partij doet dit echter niet geheel alleen. Om te beginnen heeft zij de steun van de extreem rechtse partij Ciutadans en van de grootste oppositie partij en eeuwige rivaal, de socialistische partij PSOE. Daarnaast heeft de regering van Rajoy de volle medewerking van de ambtenarij, zoals justitie, en de spaanse media. Maar bovenal en daarboven het hoofd van de staat, de koning van spanje Filip VI van Bourbon, de aangewezen opvolger van generaal Francisco Franco, de fascistische militiair die als een dictator gedurende 40 jaren het land heeft onderdrukt. Kortom, het francisme en het fascime zit in alle gelederen van de spaanse overheden en haar samenleving, niet alleen in een enkele politieke partij. Spanje is ziek, en wil niet genezen worden nadat gedurende bijna 40 jaar getracht is een democratisch bestel in te stellen.
De Europese Commissie onder leiding van Jean-Claude Juncker heeft, namens de Europese Unie en haar lidstaten, haar volledige steun aan Rajoy en zijn regering uitgesproken voor het opheffen van het autonome gebied Catalonië, het afzetten van haar regering, het monddood maken van het Parlement, de overname van het commando van de Catalaanse politie die wijdverbreid wordt gerespecteerd om haar professionaliteit (zeker na de terroristische aanslagen in Barcelona en Cambrills) en de interventie van de Catalaanse publieke media omdat ze geen neutrale berichtgeving uit zou zenden. De EU is daarom medeplichtig aan deze dictatoriale staatsgreep tegen de Catalaanse bevolking en alle gevolgen daarvan. Door de passieve houding in dit conflict is ieder individueel lidstaat van de EU, waaronder Nederland, medeverantwoordelijk voor de ramp die ze over zich heen haalt. Want dat het bij een intern, geïsoleerd spaans conflict zal blijven zoals in 1939 het geval was, dat mag wel duidelijk zijn. Iedere Europese burger ziet nu, voor de zoveelste keer na de Griekse economische crisis en het vluchtelingenprobleem, dat de Europese Unie geen kleren draagt. Een Unie die garant zou moeten staan voor democratie en de veiligheid en rechtsbescherming van iedere burger. De enige taal die de blote keizer nog verstaat zijn de harde cijfers van de economie. Welnu, zij kan haar borsten nat maken wanneer zij het uitgeleende spaanse overheidsgeld, die ruim meer dan 100% van het BNP oftewel 1000 miljard Euro’s bedraagt, van het failliete koninkrijk spanje probeert terug te krijgen.