De aankondiging van president Puigdemont om vervroegde verkiezingen te houden gaat uiteindelijk niet door. Rond vijf uur vanmiddag kondigde Puigdemont aan dat hij het decreet daarvoor alleen zou ondertekenen indien het plan in de Senaat voor ‘artikel 155’ om de Catalaanse autonomie op te heffen, zou worden ingetrokken. Deze verkiezingen zouden dan op zijn vroegst op 20 December gehouden kunnen worden. In het geval Rajoy zijn plannen voor ‘artikel 155’ doorzet, dan zouden de politieke partijen voor Catalaanse onafhankelijkheid illegaal worden verklaard en niet mee kunnen doen met de door Puigdemont uitgeschreven vervroegde verkiezingen. Het zouden dan geen eerlijke, vrije verkiezingen meer zijn geweest.
De aankondiging voor vervroegde verkiezingen was dus een aanbod naar Rajoy toe om zijn interventieplannen te stoppen. Puigdemont zette daarmee alles op het spel. Al het werk van de afgelopen zeven jaar van de mensen en de burgerorganisaties om een Parlement te verkrijgen met een meerderheid voor een onafhankelijk Catalonië zou voor niets zijn geweest. De organisatie voor het houden van het referendum, met alle tegenwerking van de spaanse staat, de spanningen en zenuwslopende weken ervoor, het incasseren van de agressie van de spaanse politie en de guardia civil op de dag van het referendum zelf zouden allemaal voor niets zijn geweest. Al het werk van de politici om, nadat er eindelijk een meerderheid in het Parlement was, alles op de rails te zetten, alle pogingnen om tot een overeenkomst met spanje te komen voor een referendum. Dit alles zou door een enkele handtekening van Puigdemont onder het decreet voor vervroegde verkiezingen teniet worden gedaan. Het bod van Puigdemont was daarom oprecht en hij had er alles voor over om interventie van de Catalaanse overheid te voorkomen. Alles, behalve dat de verkiezingen vrij en zonder beperkingen gehouden kunnen worden. Puigdemont wilde niet tornen aan de basisprinciepes van de democratie: over alle thema’s, onderwerpen en politieke ideeën moet kunnen worden gestemd. *
Desondanks dit alles zet Rajoy zijn plannen voor interventie toch door. Ondanks dat Puigdemont zijn hoofd in de guillotine legde om dit te voorkomen. Want het zou voor Puigdemont en zijn partij PDeCAT politieke zelfmoord zijn geweest. Niemand in Catalonië zou hem en zijn partij ooit nog geloven na zo’n verraad. Puigdemont speelde de kaart van vervroegde verkiezingen dus zeer hoog uit. Maar het maakt niet uit. Rajoy en de extreem rechtse PP en hun fascistische coalitepartner Ciutadans willen gewoon een einde maken aan de autonomie van Catalonië. De gehele wereld heeft nu gezien wie bereid is een pas terug te doen om tot een oplossing te komen voor dit politieke conflict en wie niet. Rajoy had niets te verliezen bij dit aanbod, zelfs zijn hoogmoedige spaanse trots niet. Catalonië had alles te verliezen. Maar toch hebben Rajoy en zijn regering geen duimbreed van hun plan ‘artikel 155’ willen wijken.
Na de aankondiging van Puigdemont dat de vervroegde verkiezingen uiteindelijk niet doorgaan, en dus het Parlement niet wordt niet ontbonden, begon de plenaire vergadering een uur later dan gepland. In deze vergadering worden de mogelijke gevolgen van ‘artikel 155’ besproken en wat daar aan, of tegen, gedaan gaat worden. De plenaire vergadering zal morgenochtend worden hervat. De laatste troef wordt dan uitgespeeld.
* Dit is denk ik het fundamentele verschil met wat men in Spanje over democratie verstaat en hoe men daar in de westerse democratische wereld daar over denkt. In spanje kan over alles gestemd worden dat binnen de grondwet mag. Ideeën buiten de grondwet zijn onbespreekbaar. Aangezien volgens de meerderheid, niet alle leden denken er zo over, van het Constitutioneel Hof vind dat een referendum over zelfbeschikking niet kan. Hoe het VN verdrag van de mensenrechten, welke spanje heeft ondertekend en daarom deel uitmaakt van de spaanse grondwet, dan moet worden geïnterpreteerd is een raadsel.