Afgelopen maandag ging de zwager van koning Felip VI, de echtgenoot van zijn jongste zus, Urdangarin, (eindelijk) de gevangenis in. Hij was uitgeprocedeerd tot en met het Spaanse Hooggerechtshof wegens een veroordeling van 6 jaar gevangenisstraf wegens corruptie en misbruik van zijn machtspositie. Hij heeft er bij het Hooggerechtshof toch maar een half jaartje af weten te krijgen. In afwachting van de definitieve uitspraak mocht hij de afgelopen vier jaren, tot op de dag van zijn intrede in de gevangenis, in Geneve en de skioorden aldaar doorbrengen. Urdangarin hoefde niet zijn paspoort in te leveren en mocht vrij gaan en staan waar hij wilde terwijl hij wel, voorlopig, veroordeeld was. Hij mocht nu zelf zijn gevangenis uitkiezen waar hij de komende jaren zal vertoeven. Na wat wikken en wegen, de keus zal niet gemakkelijk zijn geweest, koos hij de speciale vleugel van de vrouwengevangenis in Avila. Deze gevangenis ligt op een uurtje rijden van Madrid, waar zijn familie, inclusief koning zwager, wonen. Hij is de enige gevangene in deze afdeling die speciaal voor hoge staatslieden werd gebouwd en reeds enkele jaren leeg staat wegens gebrek aan veroordeelde corrupte politici. (Hoewel Spanje een overschot van onveroordeelde corrupte politici kent.) Hij heeft er dus het gehele rijk en het gevangenispersoneel voor zichzelf alleen, inclusief TV zaal, sportzaal, binnenplaats et cetera. Zelfs de inrichting van zijn cel werd volgens zijn koninklijke smaak opgepoetst. De telling van de gevangenen bij de dagelijkse controle is er in ieder geval snel gedaan. Het zal echter weinigen verbazen als Urdangarin over twee jaar weer vrij rondloopt. Maar dat is natuutrlijk pure speculatie.
Ondertussen verblijven in andere gevangenissen rond Madrid, democratische, eerlijke, honorabele en vreedzame mensen die nooit enig kwaad tegen iemand of iets hebben gedaan en niet zijn veroordeeld. Zij zitten daar nu tussen de drie en acht maanden, op ruim 600 kilometer van hun echtgenoten en kinderen. Een aantal van deze kinderen missen dus iedere week een schooldag om hun vader of moeder op Zaterdag voor 40 minuten vanachter een vuile glazen ruit te kunnen zien en spreken. Door een telefoon, dat wel. Andere kinderen die nog niet naar school gaan, inclusief een baby van nog geen jaar, moeten ook wekelijks deze lange reis van al gauw vijf uur maken om niet van hun vader of moeder te vervreemden. Het op grote afstand houden van gevangenen gaat geheel tegen het internationaal recht in. Dat heeft de regering van ex-president Rajoy zich echter nooit aangetrokken. President Sanchez lijkt het echter wel ‘redelijk’ om de gevangenen dichter bij hun huis onder te brengen. Maar zij moeten wel wachten tot na hun veroordeling. Sanchez schendt dus, net als Rajoy, het fundamentele internationale mensenrecht. Andere democratische, eerlijke, honorabele en vreedzame mensen die nooit enig kwaad tegen iemand of iets hebben gedaan en niet zijn veroordeeld, zijn gedwongen om in België, Groot Brittanie, Duitsland of Zwitserland te verblijven. Ver weg van hun vrienden, collega’s en familie.
Dit alles omdat zij een politieke ideologie hebben waar de Spaanse staat, politici, rechters, openbaar aanklagers en politie, het niet mee eens zijn. Zij zitten niet gevangen of in gedwongen ballingschap omdat zij een misdaad hebben begaan, zoals het stelen van miljoenen Euro’s van de samenleving en dit hebben kunnen doen omdat ze de zwager van de koning zijn, maar voor een politiek idee dat zij wilden uitvoeren omdat ze daar democratisch voor gekozen waren. De aanklacht van oproer met gewapend geweld die tegen hen is aangespannen, houdt geen enkele steek. Dat heeft de Duitse rechtbank van Schleswick-Holstein duidelijk en expliciet laten weten. Het Belgische OM wilde uiteindelijk de uitlevering niet eens in behandeling nemen wegens vormfouten. Meer specifiek gezegd: het gerommel van de onderzoeksrechter van het Hooggerechtshof, Llarena, met zijn steeds wisselende juridische argumenten en aanklachten. Zwitserland zei bijvoorbaat al dat zij geen politieke vluchtelingen aan Spanje zal uitleveren en overwoog niet eens het bevel tot aanhouding en uitlevering in behandeling te nemen. Met zeer grote waarschijnlijkheid zal binnenkort ook de Schotse justitie zich uitspreken tegen de uitlevering van de ex-minister van onderwijs.
En ondertussen lopen zes groepsverkrachters, waaronder een militair en een Guardia Civil, veroordeeld voor elf jaar gevangenis wegens seksueel misbruik, (niet voor verkrachting zoals hun videos duidelijk laten zien) vrij rond voor het goedkope bedrag van slechts 6000 Euro. Zes levensgevaarlijke bommen die opgesloten horen te zijn om de samenleving tegen hen te beschermen, laat justitie gewoon vrij lopen. Geen vrouw in Spanje die zich nog door haar overheid beschermd voelt.
Is een land dat geen justitie kent, dat zich niet houdt aan de fundementele mensenrechten en de democratische spelregels, dat haar etnische minderheden niet respecteert en ook niet van plan is om daar iets aan te doen, geen voldoende reden om zich er van af te scheiden?