Dreft en Ajax

(750 woorden)

Als er één vakgebied is dat bekend staat om het verdraaien van de waarheid, dan is dat wel de politiek. Zeker in de aanloop naar de verkiezingen doen politici de dingen vaak mooier voor en beloven zij meer dan zij kunnen waarmaken. De aankomende verkiezingen (op 28 April de vervroegde Spaans nationale verkiezingen en op 26 Mei de Europese-en gemeenteverkiezingen), hebben zeker hun invloed op het juridisch proces tegen de Catalaanse leiders. Des te meer omdat de fascistische partij VOX als aanklager in dit proces een prominente rol krijgt.

In 2017 en 2018 was de PP politicus Enric Millo vertegenwoordiger van de Spaanse regering in Catalonië. Nadat de Catalaanse autonomie tijdelijk werd opgeheven, onder het excuus van grondwetsartikel 155, en haar regering ontslagen werd, nam Millo, letterlijk, plaats op de stoel van de legitieme president Carles Puigdemont. Gisteren, 5 Maart, getuigde hij in de rechtszaak tegen de Catalaanse regeringsleiders, de presidente van het Parlement en de twee leiders van de burgerbewegingen. Hij mocht uitgebreid zijn verhaal doen toen hij door de aanklagers (de openbaar aanklager, de landsadvocaat en VOX) werd ondervraagd.

Zijn verhaal:

• Voordat het referendum op 1 Oktober 2017 plaats vond, waren er al kleine opstanden en spanningen in de Catalaanse samenleving waarin hij zich grote zorgen om maakte. Als concreet voorbeeld, de enige, noemde hij een muurbekladdering met: ‘dood aan Millo’. Zijn dochter had zelfs geholpen de muur schoon te maken. Wie de tekst had geschreven is onbekend.
• Daarnaast werd de politie belaagd en uitgescholden. Millo refereert hier naar de protesten voor de gebouwen waar de politie huiszoekingen deed op zoek naar stembriefjes en stembussen. De mensen zongen daar uit protest liedjes en zwaaiden met zelf uitgeprinte stembriefjes voor het referendum met daarop ‘Ja’ en ‘Neen’.
• Volgens Millo werden er brandende voorwerpen naar de kazernes van de Guardia Civil gegooid. In werkelijkheid werd er één brandende trui richting een kazerne geworpen.
• Millo beschuldigt de CDR groeperingen dat zij op het protest van 20 September de oorzaak waren van de agressieve sfeer. Het CDR werd echter pas vlak voor het referendum van 1 Oktober opgericht.
• Er waren vele gewonden onder de politie toen zij hun taak uitvoerden bij het tegenhouden van het referendum. Hij zegt dat hij agenten had bezocht met gebroken extremiteiten. Geen enkele politie agent had zich de dag na het referendum echter ziek gemeld. De staatssecretaris van veiligheid, Nieto, had de vorige dag verklaard dat er geen agenten gewond waren geraakt.
• Millo beweert stellig dat er geen enkele charge door de Spaanse politie en Guardia civiel op de dag van het referendum was uitgevoerd. De gehele wereld die de beelden van het politiegeweld heeft gezien, kan dit tegenspreken.
• Volgens zijn zeggen stonden bij de stemlokalen een muur van mensen die de politie in hun werk verhinderde. Millo gebruikt hier exact hetzelfde woordgebruik als de openbaar aanklager in zijn aanklacht.
• Daarnaast werd volgens hem Fairy (het Spaanse merk van Dreft) op de vloeren van de stemlokalen uitgegoten zodat de politie zou uitglijden. Er is echter geen enkel politierapport dat melding van maakt van een ‘Fairy aanval’.

De verklaring van Millo bestaat uit overdrijvingen, verdraaiingen van de realiteit en directe onwaarheden die een sfeer van sociale spanning, tumult en oproer  opwekken zonder dat hij concrete feiten noemt. Wanneer door de advocaten daarom wordt gevraagd, is het antwoord: ‘Dat weet ik niet’ of: ‘Ik was daar niet bij’. Het is ontstellend hoe Millo liegt over de ontkenning van het politiegeweld tijdens het referendum. Hij schoffeert daarmee de mensen die direct onder het politiegeweld hebben geleden en de  kiezers die zich erdoor bedreigt voelden toen zij in de rij stonden om te gaan stemmen. Ex-minister van gezondheidszorg in ballingschap, Toni Comín, zegt dat de 1066 burgergewonden door het politiegeweld nauwkeurig zijn gedocumenteerd en de informatie er van op het Internet publiekelijk toegankelijk is. President Quim Torra zegt in een Tweet: ‘Je hebt leugens, je hebt onwaarheden en daarna heb je de verklaringen van de heer Millo’.

Het contrast tussen de vrijheid van ondervraging door de aanklagers en die van de verdediging is overduidelijk. Marchena beperkt op onbeschaamde manier de advocaten over het type vragen, de onderwerpen van hun vraag en onderbreekt hen regelmatig daarvoor. De advocaten mogen bijvoorbeeld niet verwijzen naar een interview van Millo in een krant. In zijn weerwoord zegt de betreffende advocaat dat de aanklager uitgebreid naar Tweets refereerde bij de ondervraging van de aangeklaagden. Marchena: ‘Een Tweet is iets geheel anders dan een interview’. (Trouwens, de aanklager verwees bij de ondervraging van Turull ook naar een interview en trok diens uitspraken toen volledig uit het verband.)

De ‘Fairy aanval’ werd bijzonder populair op de sociale media. De eliminatie van Real Madrid (sinds het Franco regiem hét symbool van Spanje) uit de Champions League door Ajax, maakt de schoonmaak van de Spaanse reputatie compleet.